حديثى در تفسير آيه:(أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ عَلى‌ ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ) فرمود: منظور از ناس كه مورد حسد واقع شده‌اند ماييم (تا آخر حديث)[1].

مؤلف قدس سره: و اين معنا از ائمه اهل بيت : به طور استفاضه يعنى با سندهاى بسيار زياد نقل شده، كه اين سندها در جوامع حديث شيعه از قبيل كافى‌[2] و تهذيب‌[3] و عيون‌[4] و بصائر[5] و دو تفسير قمى‌[6] و عياشى‌[7] و غيره آمده است.

و در معناى اين احاديث از طرق اهل سنت روايتى است كه ابن مغازلى آن را از امام محمد بن على باقر 8- به طور رفع يعنى اسقاط رجال وسط سند- نقل كرده، كه فرمود: و اللَّه منظور از ناس ماييم‌[8].

و روايت ديگرى است كه الدر المنثور از ابن منذر و طبرانى از طريق عطا از ابن عباس نقل كرده كه در تفسير آيه:(أَمْ يَحْسُدُونَ النَّاسَ) گفته: ناس ماييم، نه عموم مردم‌[9]، و نيز در همان كتاب روايت كرده كه كلمه (ناس) به رسول خدا 6 تفسير شده و اين تفسير را از عكرمه و مجاهد و مقاتل و ابى مالك نقل كرده است و ما در بيان سابق خود گفتيم كه ظاهر آيه نيز اين است كه مراد از كلمه (ناس) رسول اللَّه 6 است، و اهل بيت آن جناب ملحق به ايشانند[10].

و در تفسير عياشى از حمران از امام باقر (ع) روايت كرده كه در تفسير آيه:

(فَقَدْ آتَيْنا آلَ إِبْراهِيمَ الْكِتابَ) فرموده: يعنى نبوت، و در تفسير كلمه (و الحكمة) فرموده: يعنى فهم و قضا، و در تفسير جمله:(وَ آتَيْناهُمْ مُلْكاً عَظِيماً) فرمود: يعنى وجوب اطاعتشان بر مردم‌[11].

مؤلف قدس سره: مراد آن حضرت از اطاعت همان اطاعتى است كه در ساير احاديث‌

[1] اصول كافى ج 1 ص 205 حديث 1.

[2] اصول كافى ج 1 ص 273- 275 باب ان الأئمة ولاة الامر و هم الناس المحسودون.

[3] التهذيب ج 4 ص 132 حديث 367.

[4] عيون اخبار الرضا ج 1 ص 228 باب 23 حديث 1.

[5] بصائر الدرجات جزء اول ص 35 باب 17.

[6] تفسير قمى ج 1 ص 140.

[7] تفسير عياشى ج 1 ص 246 حديث 153.

[8] مناقب ابن مغازلى ص 267 حديث 314.

[9] ( 9 و 10) الدر المنثور ج 2 ص 173.

[10] ( 9 و 10) الدر المنثور ج 2 ص 173.

[11] تفسير عياشى ج 1 ص 248 حديث 160.