مى‌رويد حياتى افاضه كرديم كه آميخته با القاءات شيطان و پليدى و تسويلات و وسوسه‌هاى او نباشد و خلاصه اينكه حياتى طيب و طاهر به آنان افاضه مى‌كنيم.

و اين دو: يعنى قبول حسن كه گفتيم برگشتش به همان اصطفا است و نبات حسن كه گفتيم برگشتش به طهارت است، همان اصطفا و طهارتى است كه در ذيل آيات مورد بحث، به آن اشاره نموده و مى‌فرمايد:(وَ إِذْ قالَتِ الْمَلائِكَةُ يا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفاكِ وَ طَهَّرَكِ ...) و ان شاء اللَّه العزيز، در تفسير آن توضيحش خواهد آمد.

پس روشن شد كه اصطفاى مريم و تطهير وى عبارت است از اينكه دعاى مادرش را مستجاب كرد، هم چنان كه اصطفاى وى بر زنان عالم عبارت است از اينكه عيسى (ع) از او متولد مى‌شود و اينكه او و فرزندش آيتى براى عالميان باشد، آيتى كه مصدق كلام خدا باشد كه فرمود:(وَ لَيْسَ الذَّكَرُ كَالْأُنْثى‌).

(وَ كَفَّلَها زَكَرِيَّا) زكريا با قرعه‌كشى سرپرست مريم شد، چون عده‌اى در باره تكفل وى با يكديگر نزاع داشتند، و سرانجام به قرعه رضايت دادند و قرعه بنام زكريا در آمد، هم چنان كه آيه:(وَ ما كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلامَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَ ما كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ)[1] دارد.

(كُلَّما دَخَلَ عَلَيْها زَكَرِيَّا الْمِحْرابَ، وَجَدَ عِنْدَها رِزْقاً ...)

[معناى محراب ]

كلمه محراب به معناى جايى است كه مخصوص عبادت باشد، حال چه در مسجد باشد، و چه در خانه.

راغب در مفردات مى‌گويد: محراب مسجد را بقول بعضى از اين جهت محراب خوانده‌اند كه آنجا جاى حرب و ستيز نمودن با دشمن و با هواى نفس است و بعض ديگر گفته‌اند: بدين جهت محراب خوانده شده كه انسان جا دارد كه در آنجا حريب يعنى بريده از كارهاى دنيا و پراكندگى خاطر باشد.

بعضى ديگر گفته‌اند: اصل در اين كلمه، محراب خانه بوده كه به معناى صدر مجلس و بالاى خانه است و سپس در مسجد استعمالش كرده صدر مسجد را هم محراب مسجد خواندند.

بعضى ديگر گفته‌اند: در اصل لغت، كلمه محراب نامگذارى شده براى محل عبادت در مسجد، و اين نام مخصوص صدر مجلس در مسجد است، چيزى كه هست در صدر

[1] تو نزد آنان نبودى وقتى كه داشتند قرعه مى‌انداختند، كه كدامشان كفيل مريم شوند، و نيز نبودى وقتى كه بر سر تكفل مريم با هم نزاع مى‌كردند( سوره آل عمران آيه 44).