ساير مجالس هم استعمال شده، جايى را هم كه شبيه به محراب مسجد است محراب خوانده‌اند.

بنظر مى‌رسد اين احتمال از ساير احتمالات صحيح‌تر باشد، براى اينكه قرآن هم آن را در محراب معبدها استعمال كرده، و فرمود:(يَعْمَلُونَ لَهُ ما يَشاءُ مِنْ مَحارِيبَ وَ تَماثِيلَ)[1] اين بود گفتار راغب‌[2].

بعضى هم گفته‌اند كه كلمه محراب فقط در آيه مورد بحث، به معناى آن محلى است در معبد كه اهل كتاب آن را مذبح مى‌گويند. و آن محل عبارت است از اطاق كوچكى در جلو در معبد ساخته شده و با نردبان بدانجا مى‌روند، نردبانى كه چند پله مختصر دارد و كسى كه در آن اطاق كوچك باشد از مردمى كه در معبدند پنهان است.

مؤلف: اطاقهاى كوچك هم كه در اسلام رسم شده، از مقصوره كليساى مسيحيان تقليد شده است.

[رزقى كه همواره نزد مريم بوده رزق معمولى و عادى نبوده است‌]

و در اين جمله، رزقا را بدون الف و لام آورده و اين اشاره است به اينكه رزق نامبرده، طعام معهود در بين مردم نبوده، هم چنان كه بعضى هم گفته‌اند: هر وقت زكريا به مريم سر مى‌زد، ميوه زمستانى را در تابستان و ميوه تابستانى را در زمستان نزد او مى‌ديد.

مؤيد اين حكايت اين است كه اگر رزق نامبرده از طعام‌هاى معمول آن روز و طعام موسمى بود، نكره آمدن رزقا اين معنا را مى‌رساند، كه زكريا هيچوقت اطاق مريم را خالى از طعام نمى‌ديد بلكه همواره نزد او رزقى را مى‌يافت، و در اين صورت زكريا از پاسخ مريم قانع نمى‌شد، براى اينكه پاسخ مريم اين بود كه اين رزق از ناحيه خداست، و از ناحيه خدا بودن رزق اختصاص به رزق مريم ندارد، رزق همه مردم از ناحيه خدا است و جا داشت دو باره زكريا بپرسد اين رزقى كه خدا روزيت كرده به وسيله چه كسى به تو رسيده، چون ممكن است افرادى از مردم كه به معبد آمد و رفت دارند برايش آورده باشند، حال چه اينكه هدف خدايى در نظر داشته باشند و چه هدفى شيطانى.

پس از اينكه مى‌بينيم زكريا از پاسخ مريم قانع شده، معلوم مى‌شود رزق نامبرده رزق معمولى نبوده است.

علاوه بر اينكه دعاى زكريا بعد از پاسخ مريم كه عرضه داشت: پروردگارا از درگاه‌

[1] سوره سبأ آيه 12.

[2] مفردات راغب ص 112 ماده حرب ط تهران.