دارند، پس مراد از كلمه عقد - كه جمع عقده است- رأى، و مراد از نفث در عقد به طور كنايه سست كردن تصميم شوهر است. ولى اين معنايى به دور از ذهن است.

(وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ إِذا حَسَدَ) يعنى از شر حسود وقتى كه مبتلا به حسد گشته و مشغول اعمال حسد درونى خود شود و عليه محسود دست بكار گردد.

بعضى‌[1] از مفسرين گفته‌اند: اين آيه شامل چشم زدن اشخاص شور چشم نيز مى‌شود، چون چشم زدن هم ناشى از نوعى حسد درونى مى‌گردد، شخص حسود وقتى چيزى را ببيند كه در نظرش بسيار شگفت‌آور و بسيار زيبا باشد حسدش تحريك شده، با همان نگاه، زهر خود را مى‌ريزد.

بحث روايتى [چند روايت حاكى از نزول معوذتين بعد از بيمار شدن پيامبر 6 بر اثر سحر يك يهودى‌]

در الدر المنثور است كه عبد بن حميد، از زيد بن اسلم روايت كرده كه گفت: مردى يهودى رسول خدا 6 را جادو كرد، و در نتيجه آن حضرت بيمار شد، جبرئيل بر او نازل گشته دو سوره معوذتين را آورد و گفت: مردى يهودى تو را سحر كرده و سحر مذكور در فلان چاه است، رسول خدا 6 على (ع) را فرستاد آن سحر را آوردند، دستور داد گره‌هاى آن را باز نموده، براى هر گره يك آيه بخواند، على (ع) هر گرهى را باز مى‌كرد يك آيه را مى‌خواند، به محضى كه گره‌ها باز و اين دو سوره تمام شد، رسول خدا 6 برخاست، گويا پاى‌بندى از پايش باز شده باشد[2].

مؤلف: و از كتاب طب الأئمه نقل شده كه به سند خود از محمد بن سنان از مفضل از امام صادق (ع) نظير اين معنا را روايت كرده‌[3]. و در اين معنا روايات بسيارى از طرق اهل سنت با مختصر اختلافى وارد شده، و در بسيارى از آنها آمده كه زبير و عمار را هم با على (ع) فرستاد[4]، و در آن كتاب رواياتى ديگر نيز از طرق ائمه اهل‌

[1] مجمع البيان، ج 10، ص 569.

[2] الدر المنثور، ج 6، ص 417.

[3] نور الثقلين، ج 5، ص 718 به نقل از طب الأئمه.

[4] روح المعانى، ج 30، ص 283.