كرده كه در تفسير آيه‌(إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا ...) فرمود: در اين جمله خداى تعالى اهل صفوت از خلق خود را استثناء كرده‌[1].

مؤلف: و در ذيل روايت، ايمان را بر ايمان به ولايت على (ع) و تواصى به حق را بر توصيه ذريات و نسلهاى خود به ولايت على تطبيق نموده است‌[2].

و در الدر المنثور است كه ابن مردويه از ابن عباس روايت كرده كه در تفسير آيه‌(وَ الْعَصْرِ إِنَّ الْإِنْسانَ لَفِي خُسْرٍ) گفته: منظور از اين انسان، ابو جهل بن هشام است. و در تفسير آيه‌(إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ) گفته: منظور على و سلمان است‌[3].

[1] ( 1 و 2) تفسير قمى، ج 2، ص 441.

[2] ( 1 و 2) تفسير قمى، ج 2، ص 441.

[3] الدر المنثور، ج 6، ص 392.