مى‌آمرزد عرضه داشتم بله، ما اينطور معتقديم، فرمود: ليكن ما اهل بيت مى‌گوييم از همه آيات در كتاب خدا اميدبخش‌تر آيه‌(وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضى‌) است، كه راجع به شفاعت است‌[1].

و در تفسير برهان از ابن بابويه نقل كرده كه وى به سند خود از ابن جهم از حضرت رضا (ع) روايت كرده كه در مجلس مامون فرمود: خداى تعالى به پيامبر گراميش محمد (صلوات اللَّه عليه) فرموده:(أَ لَمْ يَجِدْكَ يَتِيماً فَآوى‌)، يعنى تو يتيمى بودى خداى تعالى مردم را دور تو جمع كرد،(وَ وَجَدَكَ ضَالًّا) يعنى تو نزد قومت گم شده بودى، فهدى يعنى قوم تو را به سوى معرفت تو هدايت نمود،(وَ وَجَدَكَ عائِلًا فَأَغْنى‌) يعنى تو را بى نياز كرد از اين راه كه دعايت را مستجاب نمود مامون چون اين تفسير را شنيد گفت: خدا در تو بركت دهد يا بن رسول اللَّه (و يا خدا در تو بركت نهاده)[2].

و در همان كتاب از برقى نقل كرده كه او به سند خود از عمرو بن ابى نصر نقل كرده كه گفت: مردى از اهل بصره برايم حديث كرد كه من حسين بن على 8 و عبد اللَّه بن عمر را ديدم در خانه كعبه طواف مى‌كردند، از ابن عمر معناى آيه (وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ‌) را پرسيدم، گفت: خداى تعالى به آن جناب دستور داده نعمت‌هاى خدا را حديث كند و به مردم بگويد.

آن گاه به حسين بن على عرض كردم منظور از آيه‌(وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ) چيست؟

فرمود به آن جناب دستور داده كه نعمت دين را كه خدا به او انعام فرموده با مردم در ميان بگذارد[3].

و در الدر المنثور است كه بيهقى از حسن بن على روايت كرده كه در معناى آيه‌(وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ) فرمود: هر وقت به چيزى رسيدى به برادران ايمانيت اطلاع بده‌[4].

و در همان كتاب است كه ابو داوود از جابر بن عبد اللَّه روايت كرده كه گفت: رسول خدا 6 فرمود: هر كس با نعمتى كه به او داده شده مورد آزمايش قرار گيرد و آن را به اطلاع مردم برساند شكرش را به جا آورده و هر كس آن را كتمان كند كفرانش نموده، و هر كس در اين باب بلوف بزند و خود را به چيزى كه ندارد و به او نداده‌اند بيارايد مثل كسى است كه جامه دروغ به تن كرده باشد[5].

[1] الدر المنثور، ج 6، ص 361.

[2] تفسير برهان، ج 4، ص 473.

[3] تفسير برهان، ج 4، ص 474.

[4] ( 4 و 5) الدر المنثور، ج 6، ص 362.

[5] ( 4 و 5) الدر المنثور، ج 6، ص 362.