نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 20 صفحه : 441
صادق نباشد،
كلمه را بر معناى اصليش باقى نگذارد، و آن را تاويل نمايد مانند (وَ جاءَ رَبُّكَ)- پروردگار تو آمد كه حتما بايد تاويل شود،
و اگر كلمهاى است كه جز در مورد خداى تعالى اطلاق نمىشود، مانند كلمه
اللَّه بايد آن را بر غير خداى تعالى اطلاق نكند، و در جاهاى نامناسب از
قبيل مستراح آن را به زبان نياورد، و به همين قياس رعايت ادب را در باره اسم خدا
بنمايد.
و
ليكن معنايى كه ما ارائه داديم هم عمومىتر و وسيعتر است، و هم با سياق آيات بعدى
كه مىفرمايد:(سَنُقْرِئُكَ فَلا تَنْسى) و(نُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرى فَذَكِّرْ) مناسبتر است، چون سياق اين
آيات سياق تحريك و تشويق به تبليغ رسالت، و تذكر دادن و بيدار كردن مردم است، و
لذا نخست دستور مىدهد كه آن جناب كلام خود را اصلاح كند و از هر چيزى كه بويى از
شرك جلى و يا شرك خفى دارد پاك نمايد، و اسم پروردگارش را منزه بدارد، و در مرحله
دوم او را وعده مىدهد به اينكه آن قدر وحى را برايش بخواند كه ديگر چيزى از آن را
فراموش نكند، و در مرحله سوم وعدهاش مىدهد كه طريقه تبليغ را بر او آسان سازد، و
در آخر دستور مىدهد مردم را تذكر دهد و تبليغ كند، (دقت بفرماييد).
[مظاهر
تدبير الهى: خلقت، تسويه، تقدير، هدايت و ...]
(الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى) خلقت هر چيزى به معناى
گردآورى اجزاى آن است، و تسويهاش به معناى روى هم نهادن آن اجزا به
نحوى است كه هر جزئى در جايى قرار گيرد كه جايى بهتر از آن برايش تصور نشود، و
علاوه بر آن جايى قرار گيرد كه اثر مطلوب را از هر جاى ديگرى بهتر بدهد، مثلا در
مورد انسان چشم را در جايى و گوش را در جايى و هر عضو ديگر را در جايى قرار دهد كه
بهتر از آن تصور نشود، و حقش ادا شود.
و
اين دو كلمه يعنى خلقت و تسويه هر چند در آيه شريفه مطلق
آمده، ليكن تنها شامل مخلوقاتى مىشود كه يا در آن تركيب باشد، و يا شايبهاى از
تركيب داشته باشد، و آيه مورد بحث تا چهار آيه بعد در مقام توصيف تدبير الهى است،
و اين خود برهانى است بر ربوبيت مطلقه او.
(وَ الَّذِي قَدَّرَ فَهَدى) يعنى آنچه را خلق كرده با اندازه
مخصوص و حدود معين خلق كرده، هم در ذاتش و هم در صفاتش و هم در كارش، و نيز آن را
با جهازى مجهز كرده كه با آن اندازهها متناسب باشد، و بوسيله همان جهاز او را به
سوى آنچه تقدير كرده هدايت فرموده، پس هر موجودى به سوى آنچه برايش مقدر شده و با
هدايتى ربانى و تكوينى در حركت است، مانند طفل كه از
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 20 صفحه : 441