روايات ديگرى نيز هست كه از محل وقوع اين داستان ساكت است.

و در تفسير قمى در ذيل آيه‌(بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِيدٌ فِي لَوْحٍ مَحْفُوظٍ) آمده كه: لوح محفوظ دو طرف دارد، يك طرفش بر سمت راست عرش بر پيشانى اسرافيل است كه هر وقت خداى تعالى سخن از وحى مى‌كند لوح به پيشانى اسرافيل مى‌زند، و اسرافيل در لوح نظر مى‌كند، و آنچه را در لوح مى‌بيند به جبرئيل وحى مى‌كند[1].

و در الدر المنثور است كه ابو الشيخ و ابن مردويه از ابن عباس روايت كرده‌اند كه گفت: رسول خدا 6 فرمود خداى تعالى لوحى از در سفيد خلق كرد كه دو جلد آن از زبرجد سبز است، و خطوط آن از نور است كه روزى سيصد و شصت بار بدان توجه مى‌كند، و با آن لحظه‌ها، زنده مى‌كند، مى‌ميراند، خلق مى‌كند، رزق مى‌دهد، عزيز مى‌كند، ذليل مى‌سازد، و هر چه مى‌خواهد مى‌كند[2].

مؤلف: روايات در صفت لوح بسيار زياد و مختلف است كه در باره همه آنها بايد دانست كه جنبه تمثيل دارد، يعنى امور معنوى را با لسان مادى مجسم ساخته‌اند.

[1] تفسير قمى، ج 2، ص 415.

[2] الدر المنثور، ج 6، ص 335.