و از بعضى‌[1] از مفسرين نقل شده كه گفته‌اند جمله من ورائهم اشاره است به اينكه كفار خدا را پشت سر خود انداخته‌اند. معلوم مى‌شود اين مفسر كلمه وراء را به معناى پشت گرفته.

(بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِيدٌ فِي لَوْحٍ مَحْفُوظٍ) اين جمله از اعراض قبلى هم اعراض مى‌كند، مى‌فرمايد علت اينكه گفتيم موعظه و حجت به دردشان نمى‌خورد، اصرار بر تكذيبشان نيست، بلكه اين است كه كفار قرآن را از ناحيه خدا نمى‌دانند و حال آنكه چنين نيست، بلكه قرآن كتابى است خواندنى و داراى معانى والا و معارفى زياد كه در لوح محفوظ بوده لوحى كه از دستبرد باطل و شيطانها محفوظ است.

بحث روايتى [رواياتى در باره مراد از(وَ شاهِدٍ وَ مَشْهُودٍ) داستان اصحاب اخدود، وصف لوح محفوظ، و ...)]

در الدر المنثور است كه ابن مردويه از جابر بن عبد اللَّه روايت كرده كه گفت:

شخصى از رسول خدا 6 از آيه‌(وَ السَّماءِ ذاتِ الْبُرُوجِ) پرسيد، فرمود: يعنى آسمان داراى كواكب. و از آيه‌(الَّذِي جَعَلَ فِي السَّماءِ بُرُوجاً) پرسيد، فرمود:

باز يعنى كواكب. شخصى ديگر پرسيد پس جمله‌(فِي بُرُوجٍ مُشَيَّدَةٍ) چه معنا دارد؟ فرمود: يعنى قصور و كاخهاى مجلل‌[2].

و در همان كتاب است كه عبد بن حميد، ترمذى، ابن ابى الدنيا، (در كتاب اصول) ابن جرير، ابن منذر، ابن ابى حاتم، ابن مردويه، و بيهقى (در كتاب سنن خود)، از ابو هريره روايت كرده‌اند كه گفت: رسول خدا 6 فرمود: منظور از يوم موعود روز قيامت، و منظور از يوم مشهود روز عرفه است، و منظور از شاهد ، روز جمعه است ...[3].

مؤلف: الدر المنثور نظير اين روايت را به طرقى ديگر از ابى مالك و سعيد بن مسيب و جبير بن مطعم، از رسول خدا 6 نقل كرده، كه عبارت طريق آخرى اين است: شاهد روز جمعه و مشهود روز عرفه است‌[4].

[1] روح المعانى، ج 30، ص 93.

[2] ( 2 و 3) الدر المنثور، ج 6، ص 331.

[3] ( 2 و 3) الدر المنثور، ج 6، ص 331.

[4] الدر المنثور، ج 6، ص 332.