مؤلف: اين روايت خالى از اشكال نيست، و از سوى ديگر اهل حديث، ابن عساكر را ضعيف دانسته‌اند، مخصوصا در احاديثى كه تنها خود او روايت كرده.

و در خصال از امام صادق (ع) روايت شده كه فرمود: هر كس در هر روز از (ماه) شعبان هفتاد بار بگويد: استغفر اللَّه الذى لا اله الا هو الرحمن الرحيم الحى القيوم و اتوب اليه خداى تعالى نامش را در افق مبين مى‌نويسد، مى‌گويد: پرسيدم: افق مبين چيست؟ فرمود جايگاهى است در جلو عرش كه در آنها نهرهايى است فراگير، و در آن جام‌هايى است به عدد ستارگان‌[1].

و در تفسير قمى در حديثى كه نسبتش را به امام صادق (ع) داده آمده كه در معناى آيه‌(وَ ما هُوَ بِقَوْلِ شَيْطانٍ‌ رَجِيمٍ) فرموده: منظور از آن، كاهنانى هستند كه در قريش بودند، و سخنان خود را به سخنان شيطانهايى نسبت مى‌دادند كه به اصطلاح خود، آنان همزاد آنان بودند، و ايشان به زبان آن همزادها سخن مى‌گفتند، و اين آيه شريفه مى‌فرمايد: قرآن مانند سخنان كاهنان از سخنان شيطانهاى رانده شده نيست‌[2].

[1] خصال صدوق، ج 2، ص 703، ح 5.

[2] تفسير قمى، ج 2، ص 408.