در نتيجه اين بلندپروازى، خداى تعالى او را به عذاب دنيا و آخرت بگرفت (25).

و در اين سرگذشت عبرتى است براى مآل‌انديشى كه از سوء عاقبت ترسان است (26).

آيا خلقت شما سخت‌تر است يا آفرينش آسمان كه خدا بنايش كرده؟! (27).

و سقف آن را بالا برده و آن را منظم ساخته؟ (28).

شبش را تاريك و روزش را روشن كرده (29).

و زمين را بعد از آن گسترده (30).

آب و چراگاه در آن بيرون كرده (31).

و كوه‌ها را ريشه‌دار ساخته (32).

كه همه اينها مايه برخوردارى شما و حيوانات شما است (33).

پس وقتى آن حادثه بزرگ رخ دهد (34).

در آن روزى كه انسان هر چه كرده به ياد مى‌آورد (35).

و جهنم براى هر صاحب چشمى ظاهر مى‌شود (چه خواهيد كرد) (36).

(در آن روز مردم دو طايفه‌اند) اما كسى كه طغيان كرده (37).

و زندگى دنيا را ترجيح داد (38).

دوزخ جايش است (39).

و اما كسى كه از موقعيت پروردگارش ترسيده و از هواى نفس جلوگيرى كرده (40).

بهشت جايگاه او است (41).

بيان آيات‌

در اين سوره خبرهاى مؤكدى از وقوع قيامت آمده، و از طريق تدبير ربوبى كه نتيجه‌اش تقسيم شدن مردم به دو طايفه بهشتى و دوزخى است، بر وقوع آن استدلال كرده، و در آخر با اشاره به اينكه از رسول خدا 6 مى‌پرسيدند كه قيامت چه وقت است؟ و با پاسخ به اين سؤال سوره را ختم مى‌كند، و از سياق اين سوره بر مى‌آيد كه در مكه نازل شده است.

[اقوال مختلف در باره مراد از پنج سوگند آغاز سوره نازعات:(وَ النَّازِعاتِ غَرْقاً وَ النَّاشِطاتِ نَشْطاً ...)]

(وَ النَّازِعاتِ غَرْقاً وَ النَّاشِطاتِ نَشْطاً وَ السَّابِحاتِ سَبْحاً فَالسَّابِقاتِ سَبْقاً فَالْمُدَبِّراتِ أَمْراً) مفسرين در تفسير اين آيات پنجگانه اختلاف عجيبى به راه انداخته‌اند، ولى همه آنان‌