(إِنَّ مَثَلَ عِيسى‌ عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرابٍ ثُمَّ قالَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ)[1] چون در اين آيه داستان عيسى را تشبيه كرده به داستان پيدايش آدم.

و خداى تعالى هر چند اين كلمه را در اغلب موارد كلامش با اضافه و قيد ذكر كرده، مثلا فرموده:(وَ نَفَخْتُ فِيهِ مِنْ رُوحِي)[2]، و يا فرمود:(وَ نَفَخَ فِيهِ مِنْ رُوحِهِ)[3]، و يا فرموده:(فَأَرْسَلْنا إِلَيْها رُوحَنا)[4]، و يا فرموده:(وَ رُوحٌ مِنْهُ)[5]، و يا فرموده:(وَ أَيَّدْناهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ)[6]، و آياتى ديگر (كه در آنها تعبير كرده به روحم ، روح خود ، روحمان ، روحى از او ، روح القدس و غيره).

ليكن در بعضى از موارد هم بدون قيد ذكر كرده، مثلا فرموده:(تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ)[7]، كه از ظاهر آن بر مى‌آيد روح موجودى مستقل و مخلوقى آسمانى و غير ملائكه است. و نظير اين آيه به وجهى آيه زير است كه مى‌فرمايد:(تَعْرُجُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ إِلَيْهِ فِي يَوْمٍ كانَ مِقْدارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ)[8].

و اما روحى كه متعلق به انسان مى‌شود از آن تعبير كرده به من روحى- از روح خودم و يا من روحه- از روح خودش ، و در اين تعبير كلمه من را آورده كه بر مبدئيت دلالت دارد، و نيز از تعلق آن به بدن انسان تعبير به نفخ كرده، و از روحى كه مخصوص به مؤمنينش كرده به مثل آيه‌(وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ)[9] و يا تعبير نموده و در آن حرف باء را بكار برده كه بر سببيت دلالت دارد، و روح را تاييد و تقويت خوانده، و از روحى كه خاص انبيايش كرده به مثل جمله‌(وَ أَيَّدْناهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ)[10]، تعبير نموده، روح را به كلمه قدس

[1] مثل عيسى در نزد خدا، همچون مثل آدم است كه او را از خاك آفريد و سپس به او فرمود موجود باش او هم فورا موجود شد. سوره آل عمران، آيه 59.

[2] و در او از روح خود دميدم. سوره حجر، آيه 29.

[3] و در او از روحش دميد. سوره سجده، آيه 9.

[4] سوره مريم، آيه 17.

[5] سوره نساء، آيه 171.

[6] و او را به وسيله روح القدس تاييد نموديم. سوره بقره، آيه 87.

[7] ملائكه و روح در شب قدر به اذن پروردگارشان و از هر امرى نازل مى‌شوند. سوره قدر، آيه 4.

[8] ملائكه و روح در روزى كه مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى او عروج مى‌كنند. سوره معارج، آيه 4.

[9] و آنها را با روحى از جانب خود تاييد كرد. سوره مجادله، آيه 22.

[10] سوره بقره، آيه 87.