responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی    جلد : 20  صفحه : 204

باشد، و وجه خداى تعالى عبارت است از صفات فعلى خداى تعالى، صفات كريمه‌اى كه افاضه خير بر خلق و خلقت و تدبير و رزق آنها، و يا به عبارت جامع‌تر رحمت عامه او كه قوام تمامى موجودات بدان است، از آن صفات نشات مى‌گيرد، و بنا بر اين معناى اينكه عملى به خاطر وجه اللَّه انجام شود اين است كه در انجام عمل اين نتيجه منظور گردد كه رحمت خداى تعالى و خشنوديش جلب شود، منظور تنها و تنها اين باشد و ذره‌اى از پاداش‌هايى كه در دست غير خداى تعالى است منظور نباشد، و به همين جهت خانواده اطعامگر دنبال اين سخن خود كه‌(إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ) اضافه كردند: (لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً)- ما از شما نه پاداشى مى‌خواهيم، و نه حتى تشكرى .

[معناى اينكه عملى به خاطر وجه اللَّه انجام شود]

گفتيم وجه خداى تعالى عبارت است از صفات فعلى او، كه صفات ذاتى خداى تعالى ما وراى آن صفات قرار دارد، و مبدأ آن و در آخر مبدأ تمامى خيرات عالم است. و بنا بر اين برگشت اينكه عمل براى وجه اللَّه باشد، به اين مى‌شود كه عمل انسان به اين انگيزه از انسان سر بزند كه باعث رضاى اوست، و او محبوب ما و رضايتش منظور ما است، براى اينكه او جميل على الاطلاق است، و به تعبير ديگر: برگشت چنين عملى به اين است كه انسان خداى را تنها به اين جهت عبادت كند كه او اهليت عبادت و استحقاق آن را دارد.

هدف واقع شدن وجه اللَّه، و آن را غايت و انگيزه اعمال قرار دادن، در چند جا از كلام مجيدش آمده، مانند آيات زير:(وَ اصْبِرْ نَفْسَكَ مَعَ الَّذِينَ يَدْعُونَ رَبَّهُمْ بِالْغَداةِ وَ الْعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجْهَهُ)[1]، و در اين معنا است آيه شريفه‌(وَ ما أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ)[2]، و آيه شريفه‌(وَ ما تُنْفِقُونَ إِلَّا ابْتِغاءَ وَجْهِ اللَّهِ)[3]، و آيه شريفه‌(فَادْعُوهُ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ)[4]، و آيه‌(أَلا لِلَّهِ الدِّينُ الْخالِصُ)[5].

(لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً)- جزاء به معناى آن است كه عمل كسى را به چيزى كه معادل و برابر آن باشد عوض دهى، حال چه عمل خير باشد، كه معادلش جزاى خير


[1] نفس خويش را با كسانى كه صبح و شام پروردگار خود را مى‌خوانند، و به جز وجه او هدفى ندارند مقاوم ساز. سوره كهف، آيه 28.

[2] مامور نشدند مگر به اينكه خدا را با وضعى عبادت كنند كه دين خالص براى خدا باشد. سوره بينه، آيه 5.

[3] و انفاق نمى‌كنيد مگر براى تحصيل وجه اللَّه. سوره بقره، آيه 272.

[4] او را در حالى بخوانيد كه دين را خالص براى او بدانيد. سوره مؤمن، آيه 65.

[5] آگاه باشيد كه دين خالص تنها از آن خدا است. سوره زمر، آيه 3.

نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی    جلد : 20  صفحه : 204
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست