responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی    جلد : 20  صفحه : 185

است كه آن را با زبان تو بيان كنيم. و در عبارتى ديگر آمده بر ما است كه آن را بر تو بخوانيم ، و لذا رسول خدا 6 از آن به بعد هر وقت جبرئيل مى‌آمد، سر به زير مى‌انداخت. و در روايتى ديگر آمده- هر وقت جبرئيل مى‌رفت طبق وعده‌اى كه خدا داده بود شروع به خواندن مى‌كرد[1].

و در همان كتاب است كه ابن منذر و ابن مردويه، از ابن عباس روايت كرده‌اند كه گفت: رسول خدا 6 چنين بود كه هر وقت (آياتى از) قرآن بر او نازل مى‌شد، در خواندنش عجله مى‌كرد، تا آن را حفظ كند، پس اين آيه نازل شد كه‌(لا تُحَرِّكْ بِهِ لِسانَكَ)، و رسول خدا 6 نمى‌دانست چه وقت سوره‌اى كه نازل شده تمام مى‌شود، تا آنكه آيه‌(بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ) نازل مى‌شد، آن وقت مى‌فهميد سوره قبلى تمام، و سوره بعدى شروع شده است‌[2].

مؤلف: در معناى اول حديث در مجمع البيان رواياتى از ابن جبير و در معناى همه روايت رواياتى ديگر وارد شده‌[3]، و ما در سابق گفتيم كه انطباق اين معنا با آيات مورد بحث روشن نيست.

[رواياتى در معناى آيه:(إِلى‌ رَبِّها ناظِرَةٌ)]

و در تفسير قمى در ذيل آيه‌(كَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعاجِلَةَ) آمده كه معصوم فرمود: عاجله همين دنياى حاضر است و(وَ تَذَرُونَ الْآخِرَةَ)، يعنى رها مى‌كنيد آخرت را. و فرموده ناضرة در(وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ)، يعنى نورانى و معناى نظر كردن به وجه اللَّه در(إِلى‌ رَبِّها ناظِرَةٌ) نظر كردن به رحمت و نعمت خداست‌[4].

و در عيون در باب آنچه از اخبار توحيد از حضرت رضا رسيده به سندى كه به ابراهيم بن ابى محمود دارد، روايت كرده كه گفت: على بن موسى الرضا (ع) در معناى آيه‌(وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ إِلى‌ رَبِّها ناظِرَةٌ) فرمود: يعنى چهره‌هايى كه در آن روز نورانى است، و منتظر ثواب پروردگارش است‌[5].

مؤلف: اين روايت در كتاب توحيد[6] و احتجاج‌[7] و مجمع‌[8] از على (ع) نقل‌


[1] ( 1 و 2) الدر المنثور، ج 6، ص 289.

[2] ( 1 و 2) الدر المنثور، ج 6، ص 289.

[3] مجمع البيان، ج 10، ص 397.

[4] تفسير قمى، ج 2، ص 397.

[5] عيون، ج 1، ص 114، ط قم.

[6] توحيد صدوق، ص 116، ح 19، چاپ جامعه مدرسين.

[7] احتجاج، ج 2، ص 409، ط بيروت.

[8] مجمع البيان، ج 10، ص 398.

نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی    جلد : 20  صفحه : 185
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست