يكديگر در شبهاى رمضان جايز شود.

در نتيجه معنا- و خدا داناتر است- اين مى‌شود: اطلاق حكم لباس كه ما آن را مقيد به ايام و ليالى روزه كرديم، و آن را در اين ايام و ليالى تحريم نموديم، از آنجا كه باعث مشقت شما شد و شما دچار خيانت به نفس شديد، ما آن را از در رأفت و رحمت و تخفيف مجددا در خصوص شبهاى رمضان به اطلاقش برگردانيديم، و حكم روزه را منحصر در روز ساختيم، فاتموا الصيام الى الليل ، پس حكم روزه را تنها روزها تا به شب رعايت كنيد، و شبها آزاد از آن هستيد.

و حاصل كلام اينكه جمله: (هُنَّ لِباسٌ لَكُمْ، وَ أَنْتُمْ لِباسٌ لَهُنَ‌) ... ، هر چند علت و يا حكمت باشد براى اصل رفث، ليكن غرض در آيه متوجه آن نيست، بلكه غرض بيان حكمت جواز رفث در شبهاى روزه است، كه از جمله (هُنَّ لِباسٌ لَكُمْ‌)- تا جمله- (وَ عَفا عَنْكُمْ‌) ... متعرض آن است، و اين حكمت ديگر شامل منسوخ نمى‌شود، بلكه تنها شامل ناسخ است.

(فَالْآنَ بَاشِرُوهُنَّ وَ ابْتَغُوا ما كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ) امر در اين آيه چون بعد از منع واقع شده، طبق نظريه علماى اصول تنها بر جواز دلالت دارد، نه وجوب، و مى‌فهماند از هم اكنون رفث با زنان در شبهاى رمضان جايز است، در اول آيه هم فرموده بود:(أُحِلَّ لَكُمْ) اين كار برايتان حلال است، و كلمه ابتغاء به معناى طلب كردن است، و منظور از طلب كردن آنچه خدا نوشته است، طلب فرزند است، كه خداى سبحان آن را نوشته و مقرر كرده، كه نوع انسانى اين كار را از راه جماع انجام دهد، و جنس بشر را با تجهيز شهوت و اشتياق به مباشرت مفطور بر اين عمل كرده، و به اين وسيله ايشان را مسخر و رام در مقابل اين عمل نموده است.

البته كمتر كسى در حين عمل توجه به فرزنددار شدن دارد، بيشتر منظورشان شهوت‌رانى است، (غافل از اينكه خداى تعالى در بين اين دو سنگ آرد خود را مى‌گيرد، و قضاى خود را به كرسى مى‌نشاند) هم چنان كه افراد منظورشان از اكل و شرب لذت بردن از غذا است و غافلند از اينكه اين جذبه و رابطه بين انسان و غذا را خدا قرار داده، تا زندگى بشر بقا يافته، بدنش نمو كند، اين همان تسخير الهى است.

بعضى گفته‌اند: مراد از جمله:(ما كَتَبَ اللَّهُ لَكُمْ)، همان حليت و رخصت است، چون خداى تعالى دوست مى‌دارد بندگانش همانطور كه از حرامش مى‌پرهيزند، از حلالش استفاده بكنند، ليكن اصطلاح كتابت در كلام خدا كه قرآن كريم همواره آن را در معناى قضا به كار مى‌برد، گفتار اين مفسر را كه مى‌گويد معناى آن حليت و رخصت است بعيد مى‌سازد.