منافاتى ندارد.

و در مجمع البيان از على ع روايت كرده كه فرمود: رسول خدا در كار رباخوارى پنج نفر را لعنت كرد يكى خورنده آن و دوم خوراننده‌اش سوم و چهارم دو شاهد و پنجم نويسنده‌اش را.[1] مؤلف: اين معنا در الدر المنثور هم به چند طريق از آن جناب روايت شده است.[2] و در تفسير عياشى از امام باقر ع روايت آورده كه فرمود: خداى تعالى مى‌فرمايد: منم آفريدگار هر چيز و غير خودم را موكل بر هر چيز كرده‌ام مگر صدقه را كه خودم آن را به دست خود مى‌گيرم هر چند كه مرد و زنى نيمه‌اى از يك خرما صدقه دهند، من آن را تربيت مى‌كنم، و نمو مى‌دهم، همانطور كه مردى از شما گوساله و يا كره اسب از شير گرفته خود را تربيت مى‌كند، تا آنجا كه وقتى در قيامت از نمو دادنش دست بر مى‌دارم، به قدر كوهى بزرگتر از احد شده باشد.

و نيز در آن كتاب از على بن الحسين ع از رسول خدا ص روايت كرده كه فرمود: خداى تعالى صدقه شما را رشد مى‌دهد، همانطور كه شما فرزند خود را تربيت مى‌كنيد، بطورى كه صدقه شما آن قدر بزرگ شود كه كوهى چون احد گردد.[3] مؤلف: اين معنا از طرق اهل سنت از عده‌اى از صحابه چون ابى هريره و عايشه و ابن عمر و ابى برزه اسلمى از رسول خدا ص نقل شده است.

و در تفسير قمى آمده كه وقتى خداى تعالى اين آيه (الَّذِينَ يَأْكُلُونَ الرِّبا) ... را نازل كرد خالد بن وليد كه نزد رسول خدا ص نشسته بود برخاست، و عرضه داشت: يا رسول اللَّه! پدرم در ثقيف طلبكاريهايى از مردم، بابت ربا داشت و به من وصيت كرد آنها را بگيرم (آيا بگيرم يا نه)، در پاسخ وى اين آيه نازل شد: (وَ ذَرُوا ما بَقِيَ مِنَ الرِّبا) ... [4] مؤلف: قريب به اين معنا را صاحب مجمع البيان از حضرت باقر ع روايت كرده است.[5]

[1] مجمع البيان ج 1 ص 390

[2] الدر المنثور ج 1 ص 367

[3] تفسير عياشى ج 1 ص 153

[4] تفسير قمى ج 1 ص 93

[5] مجمع البيان ج 1 ص 392