روايت آورده كه گفته‌اند: اين آيه در باره اصحاب خيل نازل شده است.

مؤلف: منظور از اصحاب خيل سپاهيان سواره‌اند كه شب و روز براى اسب‌ها پول خرج مى‌كنند ولى اين تعبير آيه كه مى‌فرمايد:(سِرًّا وَ عَلانِيَةً) با پرستارى اسبان نمى‌سازد، چون در مورد تهيه آذوقه اسبان معنا ندارد اينچنين مطلب را عموميت دهد و بفرمايد: هم در روز و هم در شب و هم در خفا و هم آشكارا انفاق مى‌كنند.

و نيز در الدر المنثور است كه ابن مسيب در ذيل آيه (الَّذِينَ يُنْفِقُونَ‌) ... روايت كرده كه همه اين آيه در باره عبد الرحمن بن عوف و عثمان بن عفان نازل شده كه در لشگر معروف به جيش عسرت پولهايى را خرج كردند.[1] مؤلف: اشكال اين روايت اين است كه مانند روايت قبلى با آيه شريفه تطبيق نمى‌شود.

[1] الدر المنثور ج 1 ص 363