نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 2 صفحه : 298
است و اثم آن دو از منفعتى كه ممكن است داشته
باشد بيشتر است هم چنان كه خدا فرمود، مهدى گفت: اى على بن يقطين اين فتوايى است
هاشمى گفتم: درست است، يا امير المؤمنين، حمد خداى را كه اين علم را از شما اهل
بيت بيرون نكرد مىگويد: به خدا سوگند مهدى بدون درنگ گفت: تو درست مىگويى اى
رافضى.[1] مؤلف: در
سابق بيانى كه معناى اين روايت را روشن كند گذشت.
و باز در
كافى از ابى بصير از يكى از دو امام صادق و باقر ع روايت كرده كه فرمود خداى تعالى
براى معصيت خانهاى و صندوقى قرار داده، و براى آن درى درست كرده، و آن در را قفل
كرده، و براى آن قفل كليدى هست، و آن شراب است.[2]
و نيز در همان كتاب از امام صادق ع روايت آورده كه فرمود: رسول خدا ص فرمود: شراب
سر منشا تمامى گناهان است.[3] و باز در
آن كتاب از اسماعيل روايت كرده كه گفت: امام باقر ع به طرف مسجد الحرام آمد، جمعى
از قريش به وى نگريسته و گفتند: اين معبود اهل عراق است، بعضى از خود آنان گفت:
خوب است كسى را بفرستيم نزدش، جوانى را فرستادند، جوان پرسيد:
عمو جان از
همه گناهان كبيره بزرگتر چيست؟ فرمود: شرب خمر.[4]
و نيز از ابى البلاد از يكى از آن دو بزرگوار روايت كرده كه فرمود: خداى تعالى به
هيچ گناهى بزرگتر از شرب مسكر نافرمانى نشده، چون اين مست است كه ندانسته هم نماز
واجب را ترك مىكند، و هم به مادر و دختر و خواهر خود مىپرد.[5]
و در احتجاج آمده كه زنديقى از امام صادق ع پرسيد: يا ابا عبد اللَّه چرا خدا شراب
را كه هيچ لذتى لذيذتر از آن نيست حرام كرد؟ فرمود: بدين جهت حرام كرد كه ام
الخبائث، و منشا تمامى شرور است ساعتى بر شارب خمر مىگذرد كه در آن ساعت عقلش از
كفش رفته، نه پروردگار خود را مىشناسد و نه از هيچ معصيتى پروا دارد (تا آخر
حديث).[6] مؤلف: اين
روايات يكديگر را تفسير مىكنند، و تجربه و حساب عقل هم مساعد آنها