خشم بزرگى نزد خدا منتظر شما است اگر بگوييد آنچه را كه عمل نمى‌كنيد (3).

محققا خدا دوست مى‌دارد كسانى را كه در راه او به صف كارزار مى‌ايستند تو گويى بنيانى ساخته شده از قلعند (4).

و چون موسى به قوم خود گفت: هان اى قوم چرا مرا آزار مى‌دهيد با اينكه مى‌دانيد كه من فرستاده خدا به سوى شمايم پس وقتى مردم از راه حق منحرف شدند خدا دلهايشان را منحرف كرد (انحراف ظاهريشان را به انحراف باطنيشان سرايت داد) و خدا مردم فاسق را هدايت نمى‌كند (5).

و چون عيسى بن مريم به بنى اسرائيل گفت: من فرستاده خدا به سوى شمايم در حالى كه كتاب آسمانى قبل از خود يعنى تورات را تصديق دارم و به آمدن رسولى بعد از خودم كه نامش احمد است بشارت مى‌دهم ولى همين كه آيات روشن برايشان آورد گفتند اين سحرى است آشكار (6).

و چه كسى ستمكارتر است از كسى كه دروغ را بر خدا افتراء ببندد با اينكه به سوى اسلام دعوت مى‌شود و خدا مردم ستمكار را هدايت نمى‌كند (7).

مى‌خواهند نور خدا را با دهانهايشان خاموش كنند و خدا تمام كننده نور خويش است هر چند كه كافران كراهت داشته باشند (8).

او كسى است كه رسول خدا را به هدايت و دين حق فرستاد تا آن را بر همه اديان غلبه دهد هر چند كه مشركين كراهت داشته باشند (9).

بيان آيات [اشاره به مطالب اين سوره مباركه‌]

اين سوره، مؤمنين را ترغيب و تحريك مى‌كند بر اينكه در راه خدا جهاد نموده، با دشمنان دين او كارزار نمايند. و خبر مى‌دهد كه اين دين نورى است درخشان از جانب خداى سبحان كه كفار اهل كتاب مى‌خواهند آن را با دهان خود خاموش كنند، ولى خدا نور آن را تمام مى‌كند، هر چند كه كافران كراهت داشته باشند، و دين خود را بر تمامى اديان غلبه مى‌دهد هر چند كه مشركين نخواهند. و اين پيغمبرى كه به وى ايمان آورده‌اند فرستاده‌اى است از طرف خداى سبحان، او را فرستاده تا هدايت باشد، و دين حق را به شما برساند، و اين همان است كه عيسى بن مريم (ع) بنى اسرائيل را به آمدنش بشارت داد.

پس بر مؤمنين است كه كمر همت بر اطاعتش ببندند، و آنچه امر مى‌كند امتثال كنند، و در راه خدا جهاد نموده، خدا را در دينش يارى كنند، تا خداى تعالى به سعادت آخرتشان رسانيده، ياريشان كند، و در دنيا فتح و پيروزى نصيبشان كند، و بر دشمنانشان غالب و مسلط نمايد.