نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 19 صفحه : 20
(وَ
أَمْدَدْناهُمْ بِفاكِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِمَّا يَشْتَهُونَ) اين آيه پارهاى از لذات و نعمتهاى اهل بهشت را
كه به طور اجمال در آيه قبلى نام آنها را برد و فرمود:(كُلُوا وَ اشْرَبُوا هَنِيئاً ...) بطور تفصيل بيان مىكند.
و
كلمه امداد به معناى آوردن چيزى است به طور دائم و پشت سر هم، كه
البته هم در خير استعمال مىشود، مانند آيه مورد بحث كه مىفرمايد: پشت سر هم و لا
ينقطع ميوه و گوشت از هر نوعش كه بخواهند برايشان مىفرستيم، و هم در شر و عذاب
استعمال مىشود، مانند آيه شريفه(وَ نَمُدُّ لَهُ مِنَ
الْعَذابِ مَدًّا)[1].
و
معناى آيه اين است كه: ما اهل بهشت را به ميوه و هر گوشتى كه ميل داشته باشند روزى
مىدهيم، يك روزى پشت سر هم و ساعت به ساعت و لا ينقطع.
(يَتَنازَعُونَ فِيها كَأْساً لا لَغْوٌ فِيها وَ لا تَأْثِيمٌ)
تنازع در كاس به معناى به يكديگر تعارف نمودن و اجتماع كردن بر تناول آن
است، و كاس به معناى قدح است، كه البته وقتى به قدح كاس گفته مىشود
كه در آن شراب باشد. و مراد از لغو ، سخن لغوى است كه از شرابخواران
دنيا سر مىزند. و تاثيم به معناى آن است كه شخصى را گناهكار كنى، كه
اين نيز از آثار شرابهاى دنيا است كه شرابخوار را گناهكار مىكند. و همين كه
فرمود: در آن قدحها لغو و تاثيم نيست ، قرينه است بر اينكه منظور از
كاس كه بر سر آن تنازع مىكنند قدح شراب است، اما شرابى كه آثار زشت شراب دنيا را
ندارد.
(وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمانٌ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ)
مراد از طواف كردن غلمان در پيرامون بهشتيان آمد و شد آنان براى خدمت
است.
بعضى[2]
از مفسرين گفتهاند: اينكه بطور نكره فرمود: غلمان لهم- غلمانى كه
دارند و نفرمود:
غلمانهم- غلمانشان ، براى اين است كه شنونده توهم نكند مراد از آن غلمان همان
خدمتكارانى هستند كه در دنيا داشتند، و بفهماند كه غلمان نيز مانند حور از مخلوقات
بهشتيند، كه از شدت زيبايى و صفا و حسن مانند لؤلؤاى هستند كه از ترس دستبرد اجانب
در گنجينهاش جاى مىدهند.
[1] پشت سر هم و به نوعى استمرار عذاب برايش فراهم مىكنيم. سوره
مريم، آيه 79.