مؤلف: و در معناى اين دو روايت رواياتى ديگر نيز هست، و ما در سابق بيانى داشتيم كه تفسير وجه اللَّه، به دين و امام را توجيه مى‌كند.

و در كافى در خطبه‌اى كه از على (ع) نقل كرده آمده كه فرمود: الحمد للَّه الذى لا يموت و لا ينقضى عجائبه لانه كل يوم هو فى شان من احداث بديع لم يكن [1].

و در تفسير قمى در ذيل همين آيه آمده كه امام فرمود: يعنى زنده مى‌كند و مى‌ميراند زياد مى‌كند و كمى و نقصان مى‌آورد[2].

و در مجمع البيان از ابو درداء از رسول خدا 6 روايت آورده كه در ذيل جمله (كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِي شَأْنٍ‌) فرمود: يك شان او اين است كه گناهانى را بيامرزد، يكى ديگر اينكه در اندوه و گرفتارى‌ها فرج و گشايش دهد، يكى اينكه مردمى را بلند كند، مردمى ديگر را از بالا به پايين آورد[3].

مؤلف: اين روايت را الدر المنثور هم از آن جناب نقل كرده، و در معناى آن حديثى از ابن عمر از آن جناب به اين عبارت آورده كه فرمود: گناهى را بيامرزد و اندوهى را برطرف سازد[4].

[1] سپاس خدايى را كه نمى‌ميرد، و عجائبش پايان نمى‌پذيرد، و براى اينكه او در هر روزى كارى دارد امورى نوظهور ايجاد مى‌كند، كه سابقه و الگو ندارد اصول كافى، ج 1، ص 141، ح 7.

[2] تفسير قمى، ج 2، ص 345.

[3] مجمع البيان، ج 9، ص 202.

[4] الدر المنثور، ج 6، ص 143.