مى‌داشت بايد از آسمان دستبندى از طلا برايش انداخته مى‌شد.

و از ظاهر جمله‌(أَوْ جاءَ مَعَهُ الْمَلائِكَةُ مُقْتَرِنِينَ) بر مى‌آيد كه اقتران به معناى تقارن است (در نتيجه مقترنين به معناى متقارنين مى‌باشد) هم چنان كه كلمه استباق به معناى تسابق و كلمه استواء به معناى تساوى مى‌باشد. و منظور از آمدن ملائكه با موسى (ع) در حالى كه مقترن باشند اين است كه ملائكه همراه او بيايند و رسالت او را تصديق كنند. و اين كلمه از سخنانى است كه در قرآن كريم از زبان تكذيب كنندگان رسولان مكرر آمده، مانند اينكه گفتند:(لَوْ لا أُنْزِلَ إِلَيْهِ مَلَكٌ فَيَكُونَ مَعَهُ نَذِيراً)[1].

(فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطاعُوهُ إِنَّهُمْ كانُوا قَوْماً فاسِقِينَ) يعنى فرعون با اين سخنان عقول قوم خود را دزديد و فريبشان داد. و بقيه الفاظ آيه- روشن است.

(فَلَمَّا آسَفُونا انْتَقَمْنا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْناهُمْ أَجْمَعِينَ) كلمه آسفوا از مصدر ايساف است، كه به معناى خشمگين كردن ديگرى است. و معناى آيه چنين است: بعد از آنكه با فسوق خود ما را به خشم در آوردند، از ايشان انتقام گرفتيم و همه‌شان را غرق كرديم. البته اين نكته را بايد در نظر داشت كه خشم در خداى تعالى به معناى اراده عقوبت است.

(فَجَعَلْناهُمْ سَلَفاً وَ مَثَلًا لِلْآخِرِينَ) كلمه سلف به معناى متقدم است، و ظاهرا مراد از سلف بودنشان براى ديگران اين است كه قبل از ديگران داخل آتش مى‌شوند. و مراد از اينكه مثل باشند براى ديگران اين است كه ديگران سرنوشت آنان را مثل بزنند و از آن عبرت بگيرند، و ظاهر مثل بودن فرعونيان براى مردم اين است كه اقوام ديگر اگر اهل عبرت باشند و پند بپذيرند از سرگذشت آنان پند بگيرند.

بحث روايتى [روايتى در بيان مراد از خشم و رضاى خداى تعالى‌]

در تفسير قمى در ذيل جمله‌(وَ لا يَكادُ يُبِينُ) گفته: يعنى كلامش را روشن اداء

[1] چرا فرشته‌اى بر او نازل نشد تا همه جا با او باشد و چون او نذيرى باشد. سوره فرقان، آيه 7.