كلمه يدعون از مصدر ادعاء است كه به معناى تمنى و خواستن است. يعنى مردم در بهشت ميوه و نيز هر چه را تمنا و اشتها كنند و بطلبند در اختيار دارند.(سَلامٌ قَوْلًا مِنْ رَبٍّ رَحِيمٍ) كلمه سلام مبتدايى است كه خبرش حذف شده. و اگر آن را نكره آورد و نفرمود:

السلام به منظور اين است كه بفهماند سلامى است كه از عظمت نمى‌توان تعريفش كرد. و خبرى كه از آن حذف شده عبارت است از عليكم و يا لكم . و كلمه قولا مفعول مطلق است براى فعل محذوف، و تقديرش اين است كه: اقوله قولا من رب رحيم- من اين سلام را مى‌گويم، گفتنى از پروردگار رحيم .

از ظاهر كلام برمى‌آيد كه اين سلام از خداى تعالى باشد، و اين غير از آن سلامى است كه ملائكه به بهشتيان مى‌گويند و قرآن چنين حكايتش كرده:(وَ الْمَلائِكَةُ يَدْخُلُونَ عَلَيْهِمْ مِنْ كُلِّ بابٍ سَلامٌ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ)[1].

(وَ امْتازُوا الْيَوْمَ أَيُّهَا الْمُجْرِمُونَ) يعنى آن روز به مجرمين مى‌گوييم: از بهشتيان جدا شويد. و منظور از آن روز روز قيامت است اين آيه وعده‌اى را كه در جاى ديگر داده و فرموده:(أَمْ نَجْعَلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ كَالْمُفْسِدِينَ فِي الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِينَ كَالْفُجَّارِ)[2] و نيز فرموده:(أَمْ حَسِبَ الَّذِينَ اجْتَرَحُوا السَّيِّئاتِ أَنْ نَجْعَلَهُمْ كَالَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَواءً مَحْياهُمْ وَ مَماتُهُمْ)[3] منجز و قطعى مى‌كند و از وفاى به آن وعده خبر مى‌دهد.

(أَ لَمْ أَعْهَدْ إِلَيْكُمْ يا بَنِي آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّيْطانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبِينٌ) كلمه عهد به معناى وصيت (سفارش) است. و مراد از عبادت كردن و پرستيدن شيطان اطاعت اوست در وسوسه‌هايى كه مى‌كند و به آن امر مى‌كند (يعنى وسوسه‌هاى شيطان را اطاعت نكنيد، زيرا كه) غير از خداوند و كسانى را كه خداوند دستور داده نبايد اطاعت كرد. در اين آيه براى نپرستيدن شيطان چنين علت آورده كه: او براى شما دشمنى‌

[1] و فرشتگان از همه درها بر ايشان درمى‌آيند و مى‌گويند سلام بر شما، به پاداش صبرى كه كرديد، پس چه سرانجام نيكى است خانه بهشت. سوره رعد، آيه 23 و 24.

[2] و يا آن كه آنهايى را كه ايمان آوردند و عمل صالح كردند، چون مفسدان در ارض قرار مى‌دهيم و يا آنكه با متقيان به مثل فجار معامله مى‌كنيم؟. سوره ص، آيه 28.

[3] و يا كسانى كه مرتكب گناهان مى‌شوند، پنداشته‌اند كه با ايشان به مثل مؤمنين نيكوكار عمل مى‌كنيم؟ زندگى و مرگشان يكسان است؟. سوره جاثيه، آيه 21.