گفتارى پيرامون داستانهاى موسى و هارون در چند فصل‌

1- مقام موسى نزد خدا و پايه عبوديت او.

موسى (ع) يكى از پنج پيغمبر اولوا العزم است، كه آنان سادات انبياء بودند، و كتاب و شريعت داشتند، و خداى تعالى در آيه شريفه‌(وَ إِذْ أَخَذْنا مِنَ النَّبِيِّينَ مِيثاقَهُمْ، وَ مِنْكَ وَ مِنْ نُوحٍ وَ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى‌ وَ عِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ وَ أَخَذْنا مِنْهُمْ مِيثاقاً غَلِيظاً)[1] و آيه‌(شَرَعَ لَكُمْ مِنَ الدِّينِ ما وَصَّى بِهِ نُوحاً، وَ الَّذِي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ وَ ما وَصَّيْنا بِهِ إِبْراهِيمَ وَ مُوسى‌ وَ عِيسى‌)[2] كه راجع به شريعت‌هاى آسمانى، و انبياى داراى شريعت است، آن جناب را در زمره آنان بر شمرده است. و خدا بر او و بر برادرش منت نهاده و فرموده:(وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَلى‌ مُوسى‌ وَ هارُونَ)[3]، و نيز بر آن دو بزرگوار سلام كرده، فرموده:(سَلامٌ عَلى‌ مُوسى‌ وَ هارُونَ)[4] و نيز او را به بهترين مدح و ثنا ستوده، و فرموده:(وَ اذْكُرْ فِي الْكِتابِ مُوسى‌، إِنَّهُ كانَ مُخْلَصاً، وَ كانَ رَسُولًا نَبِيًّا، وَ نادَيْناهُ مِنْ جانِبِ الطُّورِ الْأَيْمَنِ، وَ قَرَّبْناهُ نَجِيًّا)[5] و نيز فرموده:(وَ كانَ عِنْدَ اللَّهِ وَجِيهاً)[6] و نيز فرموده:(وَ كَلَّمَ اللَّهُ مُوسى‌ تَكْلِيماً)[7].

و نيز آن جناب را در سوره انعام، و در چند جاى ديگر، در زمره انبياء ذكر كرده، و در آيه‌هاى 84- 88 سوره انبياء او و ساير انبياء را ستوده، به اينكه ايشان پيامبرانى نيكوكار و صالح بودند، كه خدا بر عالميان اجتباء و برتريشان داده بود، و به سوى صراط مستقيم هدايتشان كرده بود.

[1] و زمانى كه گرفتيم ما از پيامبران تعهدهايشان را، و از تو، و از نوح و ابراهيم و موسى و عيسى بن مريم و گرفتيم از تو ميثاقى شديد. سوره احزاب، آيه 7.

[2] آئين نهاد براى شما از دين آنچه وصيت نمود به آن نوح را و آنچه را وحى كرديم به تو و آنچه را وصيت نموديم به آن ابراهيم را و موسى و عيسى را. سوره شورى، آيه 13.

[3] ما بر موسى و هارون منت نهاديم. سوره صافات، آيه 114.

[4] سوره صافات، آيه 120.

[5] ياد آور در كتاب موسى را، كه مخلص و رسولى نبى بود، و ما او را از جانب طور ايمن ندا داده، براى هم سخنى خود نزديكش كرديم. سوره مريم، آيه 52.

[6] او نزد خدا آبرومند بود. سوره احزاب، آيه 69.

[7] خدا با موسى به نحوى كه شما نمى‌دانيد هم سخن شد. سوره نساء، آيه 164.