هم چنان كه خداى تعالى فرموده:(كَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِيدُهُ وَعْداً عَلَيْنا إِنَّا كُنَّا فاعِلِينَ)[1].

مؤلف: نظير اين روايت در كتاب نور الثقلين‌[2] از كتاب دوريستى، به سند خود از ابن عباس از آن جناب آمده.

[روايتى در اين معنى كه آيه:(وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ ...) در باره قائم آل محمد : و اصحاب او است‌]

و در تفسير قمى در ذيل‌(وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ) فرموده: كتابهاى آسمانى همه ذكراند. و در ذيل آيه‌(أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُونَ) فرمودند: در باره قائم و اصحاب او است. و نيز فرمودند: زبور مشتمل بر پيشگوييها و حمد و تمجيد و دعا بوده است‌[3].

مؤلف: روايات در باب مهدى (ع) و ظهور او و پر كردنش زمين را از عدل بعد از پر شدنش از ظلم و جور- چه از طرق عامه و چه از طرق خاصه و چه از رسول خدا 6 و چه از ائمه هدى (ع)- آن قدر زياد است كه به حد تواتر رسيده، و اگر كسى بخواهد به آنها وقوف يابد، بايد به كتابهايى كه مظنه اين بحث در آنها مى‌رود مراجعه كند، و چنين كتابهايى در بين عامه و خاصه زياد است.

و در الدر المنثور است كه بيهقى در كتاب دلائل، از ابى هريره روايت كرده كه گفت: رسول خدا 6 فرمود: من رحمتى هستم كه خدا بر بشر هديه داده است‌[4].

[1] مجمع البيان، ج 7، ص 66.

[2] نور الثقلين، ج 3، ص 463، ط قم.

[3] تفسير قمى، ج 2، ص 77.

[4] الدر المنثور، ج 4، ص 343.