مى‌رود، پس شما منتظر باشيد.

و اين جمله تهديد است، مى‌فرمايد به زودى خواهيد فهميد كه كدام يك از ما و شما راه درست را پيموده، و آن صراط مستقيمى كه آدمى را به هدفش مى‌رساند. طى كرده، و كدام يك به مطلوب خود راه يافته است، كه اين جمله از اخبار غيبى است كه فتح و پيروزى مسلمان را پيشگويى مى‌كند.

بحث روايتى [ (رواياتى در ذيل آيات:(وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ ...) و(وَ لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ ...) و ...)]

در تفسير قمى در ذيل جمله‌(لَكانَ لِزاماً وَ أَجَلٌ مُسَمًّى) گفته است: عذاب بر آنان نازل مى‌شد، و ليكن خداى تعالى آن را تا مدتى معين تاخير انداخت‌[1].

و در الدر المنثور است كه طبرانى و ابن مردويه و ابن عساكر، از جرير، از رسول خدا 6 روايت كرده‌اند كه در ذيل جمله‌(وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ غُرُوبِها) فرمود: يعنى قبل از طلوع آفتاب نماز صبح را و قبل از غروب آن نماز عصر را بخوان‌[2].

و در تفسير قمى در ذيل جمله‌(وَ مِنْ آناءِ اللَّيْلِ فَسَبِّحْ وَ أَطْرافَ النَّهارِ) گفته يعنى صبح و شام‌[3].

مؤلف: اين روايت گفتار گذشته ما را تاييد مى‌كند.

و در كافى به سند خود از زراره از امام ابى جعفر (ع) روايت كرده كه گفت: به حضرتش عرضه داشتم:(وَ أَطْرافَ النَّهارِ لَعَلَّكَ تَرْضى‌) يعنى چه؟ فرمود يعنى در روز، نافله بخوان‌[4].

مؤلف: اين روايت تسبيح را به معناى مطلق نماز و يا مطلق تسبيح گرفته.

و در تفسير قمى در ذيل جمله‌(وَ لا تَمُدَّنَّ عَيْنَيْكَ ...) مى‌گويد امام صادق (ع) فرمود وقتى كه اين آيه نازل شد رسول خدا برخاست و نشست آن گاه فرمود كسى كه در ناكاميها به آنچه نزد خدا است دلگرم نباشد دلش از حسرت بر دنيا پاره پاره مى‌شود و

[1] تفسير قمى، ج 2، ص 66.

[2] الدر المنثور، ج 4، ص 112.

[3] تفسير قمى، ج 2، ص 66.

[4] كافى