(وَ لا تُعْجِبْكَ أَمْوالُهُمْ وَ أَوْلادُهُمْ إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ أَنْ يُعَذِّبَهُمْ بِها فِي الدُّنْيا وَ تَزْهَقَ أَنْفُسُهُمْ وَ هُمْ كافِرُونَ)[1].

و مراد از جمله‌(رِزْقُ رَبِّكَ خَيْرٌ وَ أَبْقى‌) به قرينه مقابله با زهره حيات دنيا عبارت است از رزق حيات آخرت كه معلوم است هم بهتر است و هم ماندنى‌تر.

و معناى آيه اين است كه چشم خود را به زينت حيات دنيا و بهجت آن كه ما اصنافى از مردم و يا عده معدودى از ايشان را به آن اختصاص داده‌ايم تا امتحانشان كنيم و ببينيم در آنچه روزيشان كرده‌ايم چه مى‌كنند مدوز، زيرا آنچه پروردگارت به زودى در آخرت روزيت مى‌كند بهتر و ماندنى‌تر است.

[مراد از اهل پيامبر 6 در آيه:(وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها)]

(وَ أْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَيْها لا نَسْئَلُكَ رِزْقاً نَحْنُ نَرْزُقُكَ وَ الْعاقِبَةُ لِلتَّقْوى‌ ...).

اين آيه سياقى سازگار با سياق ساير آيات سوره دارد و پيدا است كه مانند بقيه آيات مكى است علاوه بر اين ما تا كنون به كسى بر نخورده‌ايم كه بگويد در ميان همه آيات سوره اين يكى مدنى است، پس بنا بر اين جمله اهلك بر حسب انطباقش با هنگام نزول، خديجه همسر آن جناب و على (ع) هستند چون على (ع) هم اهل آن جناب و در خانه آن جناب بود و يا آن دو بزرگوار به ضميمه بعضى از دختران رسول خدايند.

پس اينكه بعضى‌[2] گفته‌اند مراد از اهل، همسران و دختران و دامادش على است، و اينكه بعضى‌[3] ديگر گفته‌اند: مراد همه پيروان از امت او هستند و نيز قول ديگران كه گفته‌اند: مراد از آن همسران و دختران و خويشاوندان از بنى هشام و بنى مطلب است، صحيح نيست هر چند قول اول از نظر انطباق آيه، نه از حيث مورد نزول، حرف بدى نيست، و اينكه گفتيم نه از حيث مورد نزول براى اين بود كه گفتيم آيه در مكه نازل شده و رسول خدا 6 در مكه همسرى به غير خديجه (ع) نداشت.

(لا نَسْئَلُكَ رِزْقاً نَحْنُ نَرْزُقُكَ)- ظاهر مقابله‌اى كه ميان اين دو جمله واقع شده اين است كه مراد از سؤال رزق در خواست براى خودش باشد و اين كنايه است از اينكه ما (خداى تعالى) از تو بى‌نيازيم و تو محتاج مايى، پس آيه در معناى آيه‌(وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ ما أُرِيدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَ ما أُرِيدُ أَنْ يُطْعِمُونِ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِينُ)[4] است.

[1] خيلى شيفته مال و اولاد آنان مشو، زيرا خدا مى‌خواهد به اين وسيله آنان را در دنيا عذاب كند و وقتى جان مى‌دهند كافر جان دهند. سوره توبه، آيه 85.

[2] ( 2، 3) روح المعانى، ج 16، ص 284.

[3] ( 2، 3) روح المعانى، ج 16، ص 284.

[4] جن و انس را نيافريدم مگر براى اينكه مرا بپرستند من از ايشان خرجى نمى‌خواهم و نمى‌خواهم كه غذا به من بدهند زيرا خدا رازق همه است و داراى قدرتى متين است. سوره ذاريات، آيات 58- 86.