يكى هم آيه آيه و چند روز يك بار، و وجه تاييد آن اين است كه اگر رسول خدا 6 قبل از تمام شدن آيه، و يا چند آيه‌اى كه مثلا الآن جبرئيل آورده، علمى به بقيه آن نمى‌داشت، معنا نداشت بفرمايد: قبل از تمام شدن وحيش در خواندنش عجله مكن، پس معلوم مى‌شود قبل از تمام شدن وحى هم آن جناب آيه را مى‌دانسته.

بعضى‌[1] از مفسرين گفته‌اند: مراد از آيه اين است كه در خواندن قرآن براى اصحابت و املاى آن عجله مكن، بگذار معانى آن برايت معلوم بشود، بعدا املا كن تا بنويسند، ولى شما خواننده عزيز خوب مى‌دانيد كه لفظ آيه هيچ ارتباطى با اين معنا ندارد.

بعضى‌[2] ديگر گفته‌اند مراد اين است كه از خدا قبل از آنكه به وحى چيزى حكم كند درخواست وحى آن را مكن. اين وجه نيز مانند وجه قبلى با لفظ آيه منطبق نيست.

بحث روايتى [ (رواياتى در ذيل آيات گذشته)]

در تفسير قمى در ذيل آيه‌(إِذْ يَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِيقَةً) نقل كرده كه فرمود: يعنى داناتر و صالح‌تر آنان مى‌گويند: بيش از يك روز مكث نكرديد[3].

و در مجمع البيان از بعضى نقل كرده كه گفته است: مردى از ثقيف از رسول خدا 6 پرسيد: اين كوه‌ها با همه عظمتش روز قيامت چه مى‌شوند؟ فرمود خداى تعالى آنها را سوق مى‌دهد تا همه ريگ شوند، سپس بادها را بر آن مسلط مى‌كند تا متفرقشان كند[4].

مؤلف: اين معنا در الدر المنثور هم از ابن منذر از ابن جريح به اين عبارت نقل شده كه قريش پرسيدند: اى محمد! پروردگار تو در روز قيامت با اين كوه‌ها چه مى‌كند؟ در پاسخ آنان اين آيه نازل شد:(وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْجِبالِ ...)[5].

و در تفسير قمى در ذيل جمله‌(لا تَرى‌ فِيها عِوَجاً وَ لا أَمْتاً) نقل كرده كه امت به معناى ارتفاع، و عوج به معناى گودى ... است‌[6].

[1] ( 1، 2) مجمع البيان، ج 7، ص 32.

[2] ( 1، 2) مجمع البيان، ج 7، ص 32.

[3] تفسير قمى، ج 2، ص 64.

[4] مجمع البيان، ج 7، ص 29.

[5] الدر المنثور، ج 4، ص 307.

[6] تفسير قمى ج 2، ص 64.