گفت: اى موسى! آن را بيفكن (19).

پس آن را افكند كه ناگهان مارى شد كه سريع راه مى‌رفت (20).

فرمود آن را بگير و نترس كه آن را به حالت اولش باز مى‌گردانيم (21).

و دستت را به گريبان خود ببر تا نورانى بدون عيب بيرون آيد، و اين معجزه ديگرى است (22).

تا آيه‌هاى بزرگ خويش را به تو بنمايانيم (23).

به سوى فرعون برو كه او طغيان كرده است (24).

گفت: پروردگارا سينه مرا بگشاى (25).

و كارم را به من آسان كن (26).

و گره از زبان من باز كن (27).

تا گفتارم را بفهمند (28).

و براى من وزيرى از كسانم مقرر فرما (29).

هارون برادرم را (30).

و پشت من بدو محكم كن (31).

و او را شريك كارم گردان (32).

تا تو را تسبيح بسيار گوئيم (33).

و بسيار يادت كنيم (34).

كه تو بيناى به حال ما بوده‌اى (35).

فرمود اى موسى مطلوب خويش را يافتى (36).

و بار ديگر به تو نيز منت نهاديم (37).

آن دم كه به مادرت آنچه بايد وحى كرديم (38).

كه او را در صندوق بگذار و صندوق را به دريا بيفكن، تا دريا به ساحلش اندازد، و دشمن من و دشمن او بگيرد او را و از جانب خويش محبوبيتى بر تو افكندم تا زير نظر من تربيت شوى (39).

و چون خواهرت رفت و گفت آيا شما را به كسى دلالت كنم كه تكفل او كند؟ و به مادرت بازت آورديم كه ديده‌اش روشن شود و غم نخورد و يكى را كشتى و از گرفتارى نجاتت داديم و امتحانت كرديم امتحانى دقيق و سالى چند در ميان اهل مدين ماندى آن گاه اى موسى! به موقع بيامدى (40).

و تو را خاص خويش كردم (41).

تو و برادرت معجزه‌هاى مرا ببريد و در كار ياد كردن من سستى مكنيد (42).

به سوى فرعون رويد كه طغيان كرده است (43).