كلمه قتور به معناى بخيل تفسير شده البته بخيلى كه بخل را به نهايت
رسانده باشد، و در مجمع البيان گفته: كلمه: قتر، به معناى تنگى است، و قتور مبالغه
در همان معنا است، و وقتى گفته مىشود: قتر يقتر و يا تقتر و يا اقتر و يا قتر در
همه آنها معنا يكى است، و آن اين است كه فلانى در خرج كردن امساك مىكند.[1] خداى تعالى در آيه مورد بحث كفار
را بر آن معنايى كه در آيه:(وَ ما مَنَعَ
النَّاسَ أَنْ يُؤْمِنُوا إِذْ جاءَهُمُ الْهُدى إِلَّا أَنْ قالُوا أَ بَعَثَ
اللَّهُ بَشَراً رَسُولًا) گذشت يعنى بر جلوگيرى و
كارشكنى در پيشرفت دعوت انبياء (ع) بر منع از رسالت بشر توبيخ مىنمايد، و معناى
خود آيه روشن است.
بحث روايتى [رواياتى در باره نيت و عمل در ذيل جمله:(كُلٌّ يَعْمَلُ عَلى شاكِلَتِهِ)]
در تفسير عياشى از مسعدة بن صدقه از امام صادق (ع) روايت شده كه
فرمود: شفاء همه در علم قرآن است، زيرا اين خداى تعالى است كه مىفرمايد:(ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ ...)[2].
و در كافى به سند خود از سفيان بن عيينه از امام صادق (ع) روايت كرده
كه به من فرمود: نيت از عمل بهتر است و اصلا نيت عمل است، آن گاه اين كلام خداى عز
و جل را قرائت نمود كه مىفرمايد: (كُلٌّ يَعْمَلُ
عَلى شاكِلَتِهِ)، يعنى هر كسى بر طبق نيت خود عمل مىكند [3].
مؤلف: اينكه امام فرمود: اصلا نيت عمل است اشاره به اتحاد آن دو
دارد، و اينكه اتحاد نيت و عمل اتحاد عنوان و معنون است.
و در همان كتاب به سند خود از ابى هاشم روايت كرده كه گفت امام صادق
(ع) فرمود اينكه اهل آتش هميشه در آتش خواهند بود بدين جهت است كه نيتشان در