است كه كتاب مزبور به نيكى و احسان دستور مى‌دهد- در اين دنيا پاداش نيك است، و در آخرت پاداش بهترى است.

آن گاه در آخر، آنان را مى‌ستايد تا كلام را تاكيد كرده باشد، و مى‌فرمايد: و چه نيك است خانه متقين. آن گاه مجددا توضيح مى‌دهد كه: خانه ايشان جنات عدنى است كه به آن داخل مى‌شوند و از دامنه آن نهرها روان است، و در آنجا هر چه را بخواهند در اختيار دارند، و خدا اينچنين متقين را پاداش مى‌دهد.

[معناى طيب و طاهر و مقصود از طيب بودن متقين در حال توفى و مرگ‌]

(الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ طَيِّبِينَ يَقُولُونَ سَلامٌ عَلَيْكُمْ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ بِما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ).

اين آيه بيان وضع متقين است، كه چگونه مردمى هستند، هم چنان كه آيه‌(الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ ظالِمِي أَنْفُسِهِمْ ...)، بيان وضع مستكبرين بود، و كلمه طيب به معناى عارى بودن هر چيزى است از خلطى كه آن را تيره و ناپاك سازد و خلوص آن را از بين ببرد، گفته مى‌شود: طاب لى العيش- زندگى برايم طيب شد يعنى از هر چيزى كه كدر و ناگوارش كند پاك گرديد، و قول طيب آن كلامى است كه از لغو و شتم و خشونت و ساير كدورتها پاك باشد، و فرق ميان طيب و طهارت اين است كه طهارت به معناى بودن هر چيزى است بر وضع و طبع اوليش، بطورى كه از هر چيزى كه مايه تنفر باشد پاك بوده باشد، و اما طيب به معناى بودن هر چيزى است بر وضع اصلى خود، بطورى كه از هر چيزى كه آن را كدر و فاسد كند خالى و عارى باشد، چه اينكه از آن تنفر بشود و چه نشود، و بهمين جهت طيب را در مقابل خبيث بكار مى‌برند، كه مشتمل بر خبائث زائد بر اصل خود باشد، و در قرآن كريم فرموده:(الْخَبِيثاتُ لِلْخَبِيثِينَ وَ الْخَبِيثُونَ لِلْخَبِيثاتِ وَ الطَّيِّباتُ لِلطَّيِّبِينَ وَ الطَّيِّبُونَ لِلطَّيِّباتِ)[1] و نيز فرموده:(وَ الْبَلَدُ الطَّيِّبُ يَخْرُجُ نَباتُهُ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَ الَّذِي خَبُثَ لا يَخْرُجُ إِلَّا نَكِداً)[2].

و بنا بر اين، معناى طيب بودن متقين، در حال توفى و مرگ، خلوص آنان از خبث‌

[1] زنان بدكار و ناپاك، شايسته مردانى ناپاك هستند، و مردان زشت كار و ناپاك هم، شايسته زنانى ناپاك هستند، و زنان پاكيزه لايق مردانى پاكيزه، و مردان پاكيزه شايسته زنانى پاك و نيكوكار هستند. سوره نور، آيه 26.

[2] از زمين پاك و نيكو گياهى نيكو به اذن خدا بيرون مى‌آيد ولى از زمين ناپاك جز گياه اندك و بى ثمر بيرون نمى‌آيد. سوره اعراف، آيه 58.