مؤلف: اين روايت را صدوق نيز در كتاب معانى به سند خود از ابان نقل كرده و نيز او در معانى ، و طبرسى در احتجاج از موسى بن جعفر از پدران بزرگوارش از على (ع) در اين معنا روايتى طولانى، آورده‌اند، كه در آن، تفصيل هلاكت هر يك از اين پنج نفر، آمده است- خدا لعنتشان كند- و نيز در روايتى از على (ع) و ابن عباس پنج نفر را از قريش دانسته و سبب هلاكتشان را هم بيان كرده است.

و رواياتى كه از طرق اهل سنت آمده اختلاف زيادى در عدد آنان و اسامى و سبب هلاكتشان دارند، تنها روايتى كه از طرق شيعه و سنى مطابق هم آمده روايتى است كه ما از هر دو طريق نقل كرديم.

و در الدر المنثور است كه ابن مردويه و ديلمى از ابى الدرداء روايت كرده كه گفت:

از رسول خدا 6 شنيدم كه مى‌فرمود: به من دستور نرسيده كه تاجر باشم و مال جمع كنم، و يا به زيادى مال افتخار نمايم، بلكه به من وحى شده كه پروردگارت را به حمد تسبيح كن، و از ساجدان باش، و پروردگارت را عبادت كن تا براى تو يقين آيد[1].

مؤلف: در اين معنا روايتى نيز از ابن مردويه از ابن مسعود از آن جناب نقل شده است‌[2].

باز در همان كتاب است كه بخارى و ابن جرير از ام العلاء نقل كرده كه گفت:

بعد از آنكه عثمان بن مظعون از دنيا رفت رسول خدا 6 وارد منزلش شد، من گفتم: خدا رحمتت كند ابا سائب، من شهادت مى‌دهم بر اينكه خدا تو را احترام كرد، رسول خدا 6 فرمود: از كجا برايت معلوم شد كه خدا او را گرامى داشته؟

آگاه باش كه او به مرحله يقين رسيد و من براى او اميد خير دارم‌[3].

و در كافى به سند خود از حفص بن غياث روايت كرده كه گفت: امام صادق (ع) فرمود: هر كس صبر كرد كمى صبر كرد، و هر كه هم ناشكيبايى كرد كمى كرد (يعنى هر دو زودگذر است).

آن گاه فرمود: بر تو باد كه در همه امورت خويشتن دار باشى، زيرا خداى عز و جل محمد 6 را مبعوث كرد و او را امر به صبر و مدارا نمود و فرمود: (وَ اصْبِرْ عَلى‌ ما يَقُولُونَ وَ اهْجُرْهُمْ هَجْراً جَمِيلًا وَ ذَرْنِي وَ الْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ)- صبر كن بر آنچه مى‌گويند و به نحو خوبى از ايشان دورى كن و مكذبين نازپرورده را به من واگذار نما و

[1] ( 1 و 2 و 3) الدر المنثور، ج 4، ص 109.

[2] ( 1 و 2 و 3) الدر المنثور، ج 4، ص 109.

[3] ( 1 و 2 و 3) الدر المنثور، ج 4، ص 109.