[رواياتى در فضيلت نماز و اينكه نماز كفاره گناهان است‌(إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ).]

از امام صادق (ع) روايت كرده كه در تفسير آيه‌(إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ) فرموده: نماز مؤمن در شب گناهان روزش را محو مى‌كند.[1] مؤلف: اين حديث در كافى و تفسير عياشى و امالى مفيد و امالى شيخ نيز آمده.[2] و در مجمع البيان از واحدى و او به سند خود از حماد بن سلمه و او از على بن زيد و او از ابى عثمان روايت كرده كه گفت: من با سلمان در زير درختى بوديم، سلمان شاخه خشكى از درخت گرفت و به شدت تكانش داد تا برگهايش ريخت، آن گاه گفت: اى ابا عثمان آيا نمى‌پرسى چرا چنين كارى كردم؟ گفتم چرا چنين كردى؟ گفت: رسول خدا 6 هم در روزى كه من با آن جناب زير درختى بوديم همين عمل را كرد، شاخه خشكى گرفت و به شدت تكان داد تا برگهايش ريخت و فرمود: سلمان نپرسيدى چرا چنين كردم. عرض كردم چرا چنين كردى؟ فرمود: مسلمان وقتى وضو مى‌گيرد و نيكو وضو مى‌گيرد، و نمازهاى پنجگانه‌اش را بجا مى‌آورد، گناهانش مانند اين برگها مى‌ريزد، آن وقت اين آيه را تلاوت فرمود:(وَ أَقِمِ الصَّلاةَ ...)[3].

مؤلف: اين روايت را الدر المنثور هم از طيالسى و احمد و دارمى و ابن جرير و طبرانى و بغوى در كتاب معجم خود- و ابن مردويه بطور غير مسلسل تنها از رسول خدا 6 روايت كرده.[4] و نيز در همان كتاب به سند خود از حارث از على بن ابى طالب (ع) آورده كه فرمود: ما در مسجد در خدمت رسول خدا 6 بوديم، و منتظر بوديم تا وقت نماز شود، مردى برخاست و عرض كرد: يا رسول اللَّه! من مرتكب گناهى شده‌ام. رسول خدا 6 از وى روى بگردانيد (و به نماز ايستاد). دوباره پس از آنكه رسول خدا 6 نماز را به پايان رسانيد برخاست و همان حرف را تكرار كرد، حضرت فرمود: آيا با ما نماز نخواندى؟ و براى آن به نيكى طهارت نگرفتى؟ گفت: چرا. فرمود: همان كفاره گناه توست.[5] مؤلف: اين روايت به طرق بسيارى از ابن مسعود و ابى امامه و معاذ بن جبل و ابن عباس‌

[1] معانى الاخبار.

[2] تفسير عياشى، ج 2، ص 162، ح 76- نور الثقلين، ج 2، ص 402، به نقل از امالى شيخ.

[3] مجمع البيان، ج 5، ص 200.

[4] الدر المنثور، ج 3، ص 353.

[5] مجمع البيان، ج 5، ص 201.