چاه به دست مكاريان و كاروانى كه از كنار چاه عبور مى‌كردند سپردند ديگر او را نديدند، و يوسف آن روز، كودكى خردسال بود، و بعد از آن، مدتى در خانه عزيز و چند سالى در زندان و بيشتر از هفت سال هم هست كه عهده‌دار امر وزارت است، بعلاوه اينكه او روزى كه از برادران جدا شد يك كودك بيش نبود و امروز در لباس وزارت و زى سلاطين درآمده، ديگر چگونه ممكن بود كسى احتمال دهد كه او مردى عبرى و بيگانه از نژاد قبطى مصر باشد و خلاصه چگونه ممكن بود برادران حدس بزنند كه او برادر ايشان و همان يوسف خودشان است.

بخلاف يوسف، كه برادران را در آن وضعى كه ديده بود الآن نيز در همان وضع مى‌بيند و كياست و فراست نبوت هم كمكش مى‌كند و بى‌درنگ ايشان را مى‌شناسد هم چنان كه فرمود:

(وَ جاءَ إِخْوَةُ يُوسُفَ فَدَخَلُوا عَلَيْهِ فَعَرَفَهُمْ وَ هُمْ لَهُ مُنْكِرُونَ).

[در خواست آوردن برادر ابوينى خود از برادران پدرى با تشويق، تهديد و تدبير]

(وَ لَمَّا جَهَّزَهُمْ بِجَهازِهِمْ قالَ ائْتُونِي بِأَخٍ لَكُمْ مِنْ أَبِيكُمْ أَ لا تَرَوْنَ أَنِّي أُوفِي الْكَيْلَ وَ أَنَا خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ) راغب در مفردات خود گفته: جهاز ، هر متاع و يا چيز ديگرى است كه قبلا تهيه شود، و تجهيز به معناى حمل اين متاع و يا فرستادن آن است‌[1]. و بنا به گفته وى معنا اين مى‌شود كه بعد از آنكه متاع و يا طعامى كه جهت ايشان آماده كرده و به ايشان فروخته بود بار كرد، دستورشان داد كه بايستى آن برادر ديگرى كه تنها برادر پدرى ايشان و برادر پدرى و مادرى يوسف است همراه بياورند، و گفت:(ائْتُونِي بِأَخٍ ...).

و معناى ايفاى به كيل در جمله‌(أَ لا تَرَوْنَ أَنِّي أُوفِي الْكَيْلَ) اين است كه من به شما كم نفروختم، و از قدرت خود سوء استفاده ننموده و به اتكاى مقامى كه دارم به شما ظلم نكردم‌(وَ أَنَا خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ) يعنى من بهتر از هر كس واردين به خود را اكرام و پذيرايى مى‌كنم و اين خود تحريك ايشان به برگشتن است، و تشويق ايشان است تا در مراجعت، برادر پدرى خود را همراه بياورند.

و اين تشويق در برابر تهديدى است كه در آيه بعدى:(فَإِنْ لَمْ تَأْتُونِي بِهِ فَلا كَيْلَ لَكُمْ عِنْدِي وَ لا تَقْرَبُونِ) كرد، و گفت كه اگر او را نياوريد ديگر طعامى به شما نمى‌فروشم، و ديگر مانند اين دفعه، شخصا از شما پذيرايى نمى‌كنم، اين را گفت تا هواى مخالفت و عصيان او را در سر نپرورانند، هم چنان كه از گفتار ايشان در آيه آتيه كه گفتند: (سَنُراوِدُ عَنْهُ أَباهُ وَ إِنَّا لَفاعِلُونَ‌)- بزودى‌

[1] مفردات راغب، ماده جهز .