كه آمدنش را تماشا مى‌كردند.[1] و همچنين رجفه (زلزله بسيار شديد) و صاعقه‌اى آمد و قوم ثمود در خانه‌هايشان هلاك شدند، پس از آن، حضرت صالح روى از آنان برتافت و به آن جسدهاى بى جان خطاب كرد كه اى قوم! چقدر به شما گفتم دست از اين بتها برداريد و چند بار رسالت پروردگارم را به شما ابلاغ نموده در باره شما خيرخواهى كردم و ليكن شما خيرخواهان خود را دوست نمى‌داشتيد[2]. و خداى تعالى صالح و آنهايى كه ايمان آورده و از عذاب خدا پروا داشتند را نجات داد[3] و بعد از آنكه همه از بين رفتند منادى الهى ندا در داد: (أَلا إِنَّ ثَمُودَ كَفَرُوا رَبَّهُمْ أَلا بُعْداً لِثَمُودَ)- آگاه باشيد كه قوم ثمود به پروردگارشان كفر ورزيدند و از رحمت خدا دور گشتند .

3- شخصيت صالح (ع):

در كتاب تورات حاضر از اين پيامبر صالح هيچ نامى به ميان نيامده و آن جناب از ميان قوم ثمود سومين پيغمبرى است كه نامشان در قرآن آمده كه به امر الهى قيام نموده و به طرفدارى از توحيد و عليه وثنيت نهضت كردند و خداى تعالى نام آن جناب را بعد از نوح و هود آورده و او را به همان ثنائى كه انبياء و رسولان خود را مى‌ستايد ستوده است و او را برگزيده و مانند ساير انبياء (ع) بر عالميان برترى داده است.

[1] سوره ذاريات، آيه 44.

[2] سوره اعراف، آيه 79- سوره هود، آيه 67.

[3] سوره حم سجده، آيه 18.