قرآنى نيز استفاده مى‌شود از آن جمله آيه زير همين مطلب را بطور صريح خاطرنشان نموده، مى‌فرمايد:(وَ لَوْ أَنَّ أَهْلَ الْقُرى‌ آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَكاتٍ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ)[1] كه ما در تفسير آيات 94- 102 سوره اعراف در جلد هشتم اين كتاب و نيز در تحت عنوان احكام اعمال در جلد دوم اين كتاب پيرامون اين مطلب بطور مفصل بحث كرديم.

[جواب رد قوم هود به آن حضرت‌]

(قالُوا يا هُودُ ما جِئْتَنا بِبَيِّنَةٍ وَ ما نَحْنُ بِتارِكِي آلِهَتِنا عَنْ قَوْلِكَ وَ ما نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ) هود (ع) در آيه‌(يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ ...) از مردمش دو چيز خواسته بود: يكى اينكه خدايان دروغين را ترك نموده و به عبادت خداى تعالى برگردند و يكتاپرست شوند،، و دوم اينكه به او ايمان بياورند و اطاعتش كنند و خيرخواهى‌هايش را بپذيرند. مردم در پاسخ آن جناب هر دو پيشنهادش را رد كردند، هم بطور اجمال و هم بطور تفصيلش را.

اما بيانگر رد اجمالى آنان جمله كوتاه‌(ما جِئْتَنا بِبَيِّنَةٍ) است كه گفته‌اند: تو دليل و معجزه‌اى بر دعوت خود ندارى تا ما ناگزير باشيم دعوت تو را بپذيريم و هيچ موجبى نيست كه گوش دادن به سخنى را كه چنين وصفى دارد بر ما واجب كند.

و اما بيانگر رد تفصيلى آنان جمله‌(وَ ما نَحْنُ بِتارِكِي آلِهَتِنا عَنْ قَوْلِكَ) است كه گفته‌اند: ما دعوت تو را مبنى بر اينكه شركا و خدايان خود را به صرف دعوت تو رها كنيم نخواهيم پذيرفت، و دعوت دوم آن جناب را مبنى بر اينكه به وى ايمان آورند و اطاعتش كنند اينطور رد كردند كه:(وَ ما نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ) و با اين جمله آن جناب را از قبول هر دو خواسته‌اش نوميد كردند.

آن گاه براى اينكه آن جناب بطور كلى از اجابت آنان مايوس شود نظريه خود را برايش شرح داده و گفتند:(إِنْ نَقُولُ إِلَّا اعْتَراكَ بَعْضُ آلِهَتِنا بِسُوءٍ) كه كلمه اعتراء به معناى برخورد و اصابه است يعنى گفتند: فكر ما در باره تو جز به اين نرسيده كه بعضى از خدايان ما تو را آسيب رسانده‌اند و به خاطر اينكه تو به آنها توهين و بدگويى كرده‌اى بلايى از قبيل نقصان عقل يا ديوانگى بر سرت آورده‌اند و در نتيجه عقلت را از دست داده‌اى، پس ديگر اعتنايى به سخنان دعوت‌گونه تو نيست.

[1] و اگر اهل بلاد ايمان آورده، تقوا( را) شعار خود كنند، ما بركاتى از آسمان و زمين به رويشان باز مى‌كنيم. سوره اعراف، آيه 96