داشتند و بدنهايشان قوى و محكم بود اگر ايمان مى‌آوردند نيروى ايمانشان نيز به نيروى بدنهايشان اضافه مى‌شد.

بعضى‌[1] ديگر گفته‌اند: مراد همان نيروى بدنيشان است هم چنان كه مى‌بينيم نوح (ع) آنجا كه همين وعده را به قوم خود مى‌دهد مى‌فرمايد:(اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ إِنَّهُ كانَ غَفَّاراً يُرْسِلِ السَّماءَ عَلَيْكُمْ مِدْراراً وَ يُمْدِدْكُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِينَ)[2] ولى بعيد نيست كه بگوييم:

هر دو جور زيادتى را شامل شود بهتر است.

(وَ لا تَتَوَلَّوْا مُجْرِمِينَ)- اين جمله به منزله تفسير براى جمله:(اسْتَغْفِرُوا رَبَّكُمْ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ) است و چنين معنا مى‌دهد كه عبادت كردنتان در برابر آلهه‌اى كه به جاى خداى تعالى اتخاذ كرده‌ايد جرمى است از شما، و معصيتى است كه شما را مستوجب آن مى‌كند كه سخط الهى و عذابش بر شما نازل گردد و چون چنين است پس بايد هر چه زودتر از جرمى كه كرده‌ايد استغفار نموده و با ايمان آوردنتان به سوى خدا برگرديد تا او شما را رحم كند و ابرهاى بارنده را با بارانهاى مفيد برايتان بفرستد و نيرويى بر نيروى شما بيفزايد.

از اين آيه دو نكته استفاده مى‌شود: يكى اينكه آيه شريفه اشعار و بلكه دلالت مى‌كند بر اينكه قوم هود گرفتار خشكسالى بوده‌اند و آسمان از باريدن بر آنان دريغ مى‌ورزيده و در نتيجه گرانى و قحطى در بين آنان پديد آمده بوده، كه اين معنا هم از جمله‌(يُرْسِلِ السَّماءَ) استفاده مى‌شود و هم از آيه شريفه زير كه مى‌فرمايد:(فَلَمَّا رَأَوْهُ عارِضاً مُسْتَقْبِلَ أَوْدِيَتِهِمْ قالُوا هذا عارِضٌ مُمْطِرُنا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهِ رِيحٌ فِيها عَذابٌ أَلِيمٌ)[3].

[اعمال صالح باعث ازدياد خيرات و نعمتها است و اعمال زشت بلا و محنت و بدبختى در پى دارد]

نكته دوم اينكه مى‌فهماند ارتباطى كامل بين اعمال انسانها با حوادث عالم برقرار است، حوادثى كه با زندگى انسانها تماس دارد، اعمال صالح باعث مى‌شود كه خيرات عالم زياد شود و بركات نازل گردد، و اعمال زشت باعث مى‌شود بلاها و محنت‌ها پشت سر هم بر سر انسانها فرود آيد و نقمت و بدبختى و هلاكت به سوى او جلب شود، و اين نكته از آيات ديگر

[1] تفسير فخر رازى، ج 18، ص 81.

[2] از پروردگار خود طلب مغفرت كنيد، كه او بسيار آمرزنده است و اگر چنين كنيد ابر آسمان را به سوى شما مى‌فرستد و فرمان مى‌دهد تا بر شما بسيار ببارد و نيز شما را با دادن اموال و فرزندان مدد مى‌كند.

سوره نوح، آيات 10- 12

[3] همين كه ابرى را ديدند كه در كرانه افق پيدا شده و به سرزمين آنان مى‌آيد شادمانه گفتند: ابرى است كه ما را سيراب خواهد كرد ولى چنين نيست بلكه اين همان عذابى است كه در آمدنش عجله مى‌كرديد اين ابر بادى است كه در آن عذابى دردناك هست. سوره احقاف، آيه 24