سرديش، عسل و گرميش در مزاج، از خداى تعالى است، او است كه هر چيزى را آفريده و اثرش را نيز خلق كرده. و هيچ موحدى نمى‌گويد كه: عسل در بخشيدن حرارت به بدن حاجتى به خداى تعالى ندارد. و اما اينكه بگوييم: نه هندوانه سرد است و نه عسل گرم، و نه آب اثر سردى دارد و نه آتش اثر حرارت، در حقيقت بديهيات عقل را انكار كرده و از فطرت بشرى خارج شده‌ايم، خوب وقتى خداى تعالى بتواند به فلان موجود، فلان اثر و خاصيت را ببخشد چرا نتواند به اولياى درگاهش مقام شفاعت و وساطت در آمرزش گناهان و برآمدن حاجات را ببخشد و حتى در تربت آنان اثر شفا بگذارد؟

كسانى كه به اهل شفاعت يعنى به اولياى خدا متوسل مى‌شوند كارشان بدون دليل نيست آنها مى‌دانند كه اولا خداى تعالى در كلام مجيدش به افرادى كه مرضى درگاهش باشند مقام شفاعت داده و فرموده:(وَ لا يَمْلِكُ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفاعَةَ إِلَّا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ)[1].

و نيز فرموده:(وَ لا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ارْتَضى‌)[2].

و اگر در درخواستهايشان خداى تعالى را به جاه آن حضرات و به حق آنان سوگند مى‌دهند در اين عمل خود، دليل دارند و آن كلام خود خداى تعالى است كه مى‌فرمايد:(وَ لَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنا لِعِبادِنَا الْمُرْسَلِينَ إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ وَ إِنَّ جُنْدَنا لَهُمُ الْغالِبُونَ)[3] و نيز مى‌فرمايد:

(إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنا وَ الَّذِينَ آمَنُوا)[4].

و اگر آن حضرات را تعظيم مى‌كنند و با زيارت قبورشان و بوسيدن ضريحشان اظهار محبت نسبت به آنان مى‌كنند و با تربت آنان تبرك مى‌جويند براى اين است كه اين اعمال را مصاديقى براى تعظيم شعائر مى‌دانند و به آيه شريفه‌(وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ)[5]، و آيه مودت به ذى القربى و به آيات ديگر و روايات سنت، تمسك مى‌كنند.

[1] اين خدايان دروغين كه مشركين آنان را مى‌خوانند مالك مقام شفاعت نيستند، مگر كسانى كه بدانند و بر توحيد حق گواهى دهند. سوره زخرف، آيه 86

[2] و هرگز مقربان درگاه الهى براى كسى شفاعت نمى‌كنند مگر اينكه خدا راضى باشد. سوره انبياء، آيه 28

[3] فرمان ما به سود بندگان مرسل ما از ازل چنين بوده است كه تنها آنان منصورند و اينكه تنها لشكر ما غالبند. سوره صافات، آيات 171- 173.

[4] ما بطور حتم، رسولان خود و آنهايى كه به آنان ايمان آورده‌اند يارى مى‌كنيم. سوره مؤمن، آيه 51

[5] و كسى كه شعائر خدا را تعظيم مى‌كند اين از تقواى دل او است. سوره حج، آيه 32