نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 10 صفحه : 400
آنچه از سنگ و شن و
ريگ كه با خود حمل كرده به صورت پوسته و قشر رسوبى جديدى پديد مىآورد.
عامل ديگرى
كه باعث شدت اين طوفان و سيل شده و حجم آن را بيشتر كرده اين است كه همه مىدانيم
كه در زير زمين منابعى از آب وجود دارد كه پوستهاى رسوبى روى آن را پوشانده و
نمىگذارد آن آبها براه بيفتند و معلوم است كه وقتى سيلى عظيم آن پوسته را بشويد
آبهاى زير زمينى نيز بيرون آمده و دست به دست سيلها مىدهند و نيروى شكننده آن
سيلها را در تخريب و غرق كردن هر چه بر سر راه دارند زيادتر مىكنند.
چيزى كه هست
اين است كه چون آبهاى زيرزمينى محدود است قهرا با براه افتادنش تمام مىشود و وقتى
آسمان از باريدن باز بايستد و طوفان تمام شود، آبها به طرف گوديها يعنى درياها و
زمينهاى گود و منابع خالى شده زير زمين مىروند و منابع خالى شده زير زمين به
مقدار ظرفيت خود آن آبها را مىمكند.
5- نتيجه
بحث:
بنا بر آنچه
در بحث كلى ما گذشت ما مىتوانيم داستانى را كه قرآن كريم از خصوصيات طوفان واقع
شده در زمان نوح آورده با نتائجى كه از اين بحث گرفته مىشود تطبيق دهيم نظير آيه
شريفه(فَفَتَحْنا أَبْوابَ السَّماءِ بِماءٍ مُنْهَمِرٍ وَ
فَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُيُوناً فَالْتَقَى الْماءُ عَلى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ)[1] و آيه:(حَتَّى إِذا جاءَ أَمْرُنا وَ فارَ التَّنُّورُ) و آيه(وَ قِيلَ يا أَرْضُ ابْلَعِي ماءَكِ وَ يا سَماءُ أَقْلِعِي وَ غِيضَ الْماءُ وَ قُضِيَ
الْأَمْرُ)[2].
از جمله
مطالبى كه مناسب با اين مقام است خبرى است كه بعضى از جرايد تهران[3] نقل كرده و خلاصهاش اين است كه:
عدهاى از دانشمندان آمريكايى به راهنمايى يك نفر ارتشى تركيه، در بعضى از قلل
جبال آرارات واقع در مشرق تركيه در ارتفاع 1400 پايى كوه به چند قطعه چوب
برخوردهاند كه به نظر مىرسد قطعاتى از يك كشتى بسيار قديمى بوده و متلاشى شده و
حدس زدهاند كه عمر بعضى از آن قطعات دو هزار و پانصد سال قبل از ميلاد باشد.
[1] ما هم( دعاى او را مستجاب كرده و) درهاى آسمان را گشوديم و
سيلابى از آسمان فرو ريختيم و در زمين چشمههايى جارى ساختيم تا آب آسمان و زمين
با هم به طوفانى كه مقدر و حتمى شده بود اجتماع يافت. سوره قمر، آيه 11 و
12