(هُوَ رَبُّكُمْ وَ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ)- اين جمله تعليل
مىكند جمله(وَ لا يَنْفَعُكُمْ نُصْحِي) را، كه بنا بر اين
معناى مجموع دو جمله چنين مىشود: خيرخواهى من فايدهاى به حال شما ندارد، براى
اينكه او رب شماست و امر تدبير شما به دست او است، و شما به سوى او باز مىگرديد
ممكن هم هست تعليل باشد براى هر دو آيه يعنى از جمله( إِنَّما يَأْتِيكُمْ
بِهِ اللَّهُ إِنْ شاءَ) ...(يُرِيدُ أَنْ يُغْوِيَكُمْ ) كه بنا بر
اين معناى حاصل از دو آيه چنين مىشود: زمام تدبير امور بندگان به دست رب آنان است
كه رب همه عالميان است، ربى كه همه امور به او راجع است، و رب شما همان اللَّه
تعالى است، اگر او بخواهد آن عذاب را بر سرتان بياورد مىآورد و شما را منقرض
مىكند، و اگر او بخواهد شما را اغواء كند و سپس عذاب نمايد در خيرخواهى من هيچ
سودى براى شما نيست.
[وجوه
ديگرى كه در معناى جمله:(إِنْ كانَ اللَّهُ يُرِيدُ أَنْ
يُغْوِيَكُمْ) گفته شده است]
اين بود
نظريه ما در معناى جمله(إِنْ كانَ اللَّهُ يُرِيدُ أَنْ
يُغْوِيَكُمْ)، ولى مفسرين در تفسير آن مرتكب تاويلهايى شدهاند كه از
آن جمله گفتهاند:[2] معنايش
اين است كه خداى تعالى شما را در برابر كفرتان عقاب مىكند، و در اينجا عقاب
را اغواء خوانده، هم چنان كه در سوره مريم عذاب را غى
خوانده و فرموده:(فَسَوْفَ يَلْقَوْنَ غَيًّا)[3].
و از آن
تاويلها يكى ديگر اين است كه مراد: ان كان اللَّه يريد عقوبة اغوائكم الخلق
و اضلالكم اياهم است، يعنى اگر خدا بخواهد شما را در برابر اينكه خلق را
اغواء كرده و از راه منحرف نموديد عقاب كند، و در توجيه اين تاويل خود گفتهاند:
در عرب رسم است كه نام معاقب عليه و گناه را بر سر عقوبت مىگذارند، و
از همين باب است كه در قرآن كريم فرموده:(اللَّهُ يَسْتَهْزِئُ
بِهِمْ)[4]، كه
معنايش اللَّه يعاقبهم على استهزائهم- خدا در برابر استهزايشان آنها را عقاب
مىكند است.
و نيز از
همين باب است آيه شريفه(وَ مَكَرُوا وَ مَكَرَ اللَّهُ)[5] كه تقدير و يا
معنايش و مكروا و عذبهم اللَّه على مكرهم است، يعنى آنان نيرنگ كردند،
و خداى تعالى در برابر
[1] ما باعث شديم تا آنها به رفيقان و يارانى از شيطانها برخورد
كنند و آن شيطانها امر دنيا و آخرت آنان را در نظرشان بطور دلخواه زينت دهند و در
نتيجه فرمان هلاكتشان حتمى شود. سوره فصلت، آيه 25