در مقابله با نقشه‌هاى غارتگران هوشیار باشید

ما باید توجه به این معنا داشته باشیم، ما باید گمان نکنیم که مسائل ایران ختم شده است، تمام شده است، هم مسائل فرهنگى‌اش تمام نشده است و هم سایر مسائل. شما هیچ وقت خوف از این نداشته باشید که مثلاً دولت غاصب عراق حمله کرده است و دارد مثلاً کارهاى خلاف مى‌کند، از اینها هیچ وقت خوف نداشته باشید، اینها نمى‌توانند کارى انجام بدهند، شما از این خوف داشته باشید که همان نقشه‌هایى که قبل از انقلاب اینها داشتند، در زمان رضاخان و محمد رضاخان داشتند، حالا بیشتر داشته باشند. آنها قبلاً از باب اینکه به طور ذهنى و علمى یافته بودند که اسلام اگر چنانچه رواج داشته باشد و مظاهر اسلام رواج داشته باشد، نمى‌گذارند که مااستفاده‌هایمان را بکنیم، حالا که عیناً سیلى را خوردند و مشاهده کردند قدرت اسلام را در یک ملت سى و چند میلیونى و اسلامى که داراى یک میلیارد جمعیت است، اینها ملاحظه مى‌کنند که بعد از اینکه سى و چند میلیونشان به ما اینطور کردند، پس وقتى که یک میلیارد جمعیت دنیا که قریب به یک میلیارد مسلم دارد اگر اینها همه مثل ایران بشوند، ما چه خواهیم کرد؟ امروز نقشه دقیقتر از آن وقت است، امروز طرح‌هائى که اینها مى‌خواهند پیاده کنند از آن وقت شدیدتر است و ما باید بیشتر چشم و گوشمان را باز کنیم. شما امروز هم مى‌بینید که چهار نفر، ده نفر روحانى که با کمال صداقت دارد خدمت به این انقلاب مى‌کند، از هر گوشه صدا مى‌شود که حکومت آخوندى، این زمزمه تازه کم کم‌هان نقشه‌هاى سابق است، آنوقت هم یکدفعه نشد، ابتدا کم کم، یکى یکى، دو تا دو تا اهل علم بلاد را، اهل منبر بلاد را انتقاد کردند، گفتند، گفتند، روزنامه‌ها بعد شروع کردند و نطق‌ها و مجالس و اینها درست کردند و بعد هم کار خودشان را انجام دادند، حالا هم این نقشه هست در کار.

نقش مجالس روضه خوانى و عزادارى سیدالشهدا در حرکت مردم‌

در آنوقت یکى از حرف‌ها که هى رایج بود مى‌گفتند: ملت گریه، براى اینکه مجالس روضه را از دستشان بگیرند. اینکه همه مجالس روضه را آنوقت تعطیل کردند، آن هم به دست کسى که خودش در مجالس روضه مى‌رفت و آن بازى‌ها را در مى‌آورد، قضیه مجلس روضه بود یا از مجلس روضه آنها یک چیز دیگر مى‌فهمیدند و آن را مى‌خواستند از بین ببرند؟ قضیه عمامه و کلاه بود یا از عمامه یک چیز دیگرى آنها مى‌فهمیدند و روى آن میزان عمامه را با آن مخالفت مى‌کردند آنها فهمیده بودند که از این عمامه یک کارى مى‌آید که نمى‌گذارد اینها آنى را که مى‌خواهند عمل کنند و از این مجالس عزادارى یک کارى مى‌آید که نمى‌گذارد اینها کارهایشان را انجام بدهند. وقتى یک ملتى در ماه محرم، سرتاسر یک مملکت، یک مطلب را مى‌گویند، شما انگیزه این گریه و این اجتماع در مجالس روضه را خیال نکنید که فقط این است که ما گریه کنیم براى سیدالشهدا، نه سیدالشهدا احتیاج به این گریه‌ها دارد و نه این گریه خودش فى‌النفسه یک کارى از آن مى‌آید، لکن این مجلس‌ها مردم را همچو مجتمع مى‌کنند و یک وجهه مى‌دهند، سى میلیون، سى و پنج میلیون جمعیت در دو ماه محرم و خصوصاً دهه عاشورا یک