نام کتاب : انسان و سرنوشت نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 57
مشیت الهی بدانیم و یا آنکه این نظام را مستقل و قائم به ذات فرض کنیم
، زیرا مستقل و قائم به ذات بودن نظام سببی و مسببی ، و مستقل و قائم به
ذات نبودن آن ، در مسأله سرنوشت و آزادی بشر تأثیر ندارد . از این رو
بسیار جاهلانه است که کسی عقیده جبر را ناشی از اعتقاد به قضا و قدر الهی
بداند و از این نظر ، اعتقاد به سرنوشت و قضا و قدر را مورد انتقاد قرار
دهد .
اگر مقصود از سرنوشت و قضا و قدر الهی انکار اسباب و مسببات و از آن
جمله قوه و نیرو و اراده و اختیار بشر است ، چنین قضا و قدر و سرنوشتی
وجود ندارد و نمیتواند وجود داشته باشد ، در حکمت الهی براهینی پولادین
که جای هیچ گونه شک و ابهام باقی نمیگذارد ، بر بیاساس بودن چنین
سرنوشت و قضا و قدری اقامه شده است . و اگر مقصود از سرنوشت و قضا و
قدر ، پیوند حتمیت هر حادثه با علل خود و پیوند شکل گرفتن هر حادثه از
ناحیه علل خود است ، البته این حقیقتی است مسلم ، ولی اعتقاد به این
گونه سرنوشت از مختصات الهیون نیست . هر مکتب و روش علمی و فلسفی که
به اصل علیت عمومی اذعان دارد ناچار است این گونه پیوندها را بپذیرد ،
با این تفاوت که الهیون معتقدند سلسله علل در بعدی غیر از بعدهای زمان و
مکان منتهی میشود به علةالعلل و واجب الوجود ، یعنی به حقیقتی که او
قائم به ذات استو اتکایی به غیر خود ندارد ، از اینرو همه قضاها (
حتمیتها ) و همه قدرها ( تعینها ) در نقطه معینی متوقف میشود . این
تفاوت تأثیری در اثبات یا نفی نظر جبر ندارد .
نام کتاب : انسان و سرنوشت نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 57