نام کتاب : انسان و سرنوشت نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 37
« و ما ربک بظلام للعبید »[1] .
و پروردگارت نسبت به بندگان ، ستمگر نمیباشد .
« انا هدیناه السبیل اما شاکرا و اما کفورا »[2] .
ما انسان را راه نمودیم ، او خود یا سپاسگزار است یا ناسپاس .
« فمن شاء فلیؤمن و من شاء فلیکفر »[3] .
هر که خواهد ، ایمان آورد و هر که خواهد ، کفر ورزد .
« ظهر الفساد فی البر و البحر بما کسبت ایدی الناس »[4] .
در صحرا و دریا به واسطه کردار بد مردم ، فساد و تباهی پدید شده است .
« من کان یرید حرث الاخرش نزد له فی حرثه و من کان یرید حرث الدنیا
نوته منها »[5] .
هر کس طالب کشت آخرت باشد ، برای وی در کشتنش خواهیم افزود و هر
کس خواهان کشت دنیا باشد ، بهرهای به او خواهیم داد .
« من کان یرید العاجلة عجلنا له فیها ما نشاء لمن نرید »
[1] فصلت / . 46
[2] دهر / [3][3] کهف / . 29
[4] روم / . 41
[5] شوری / . 20
نام کتاب : انسان و سرنوشت نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 37