responsiveMenu
فرمت PDF شناسنامه فهرست
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
نام کتاب : فطرت نویسنده : مطهری، مرتضی    جلد : 1  صفحه : 24
است فطرت یعنی خلقت . آنگاه حدیث " « کل مولود یولد علی الفطره » " را از غوالی اللئالی نقل می‌کند و بعد حدیثی از امام صادق ( ع ) نقل می‌کند که به یک مناسبتی لغت " فطره " را به کار برده‌اند ولی در غیر مورد فطرتی که ما می‌گوییم . ابی بصیر می‌گوید که روزی خدمت امام صادق ( ع ) بودیم ، گوشت شتری آوردند و خوردیم ، بعد مقداری شیر آوردند و ایشان از آن شیر آشامیدند و به من گفتند که تو هم بیاشام و من نیز آشامیدم و گفتم‌ : ایش ؟ این چیست ؟ ( دیدم یک مزه خاصی می‌دهد ) « قال انها الفطره » فرمود این " فطره " است [1] ( کفک شیر تازه در وقت دوشیدن ) . پس‌ باز همان مفهوم ابتدائیت در این لغت هست . از لغت " فطرت " می‌گذریم .

فطره ، صبغة ، حنیف

در قرآن سه لغت آمده است که این سه لغت [ با توجه به ] معنا و مفهومی که قرآن درباره دین دارد ( « فطره الله التی فطر الناس علیها ») در مورد یک معنا به کار برده شده‌اند ، یعنی مفهومهای مختلفی هستند که‌ مصداق واحد دارند . یکی همین لغت " فطره " است و دوم لغت " صبغة " و سوم لغت " حنیف " ، یعنی در مورد دین ، هم


> احادیث است و کشتی بحار است ، یعنی ایشان احادیث بحار مرحوم‌ مجلسی را با لغات مشخص کرده است و در واقع یک فهرستی است از احادیثی‌ که در کتاب بحار مرحوم مجلسی است . ایشان در این کتاب اندکی از نهایه‌ ابن اثیر تقلید کرده با این تفاوت که ابن اثیر بیشتر به لغت توجه داشته‌ و ایشان بیشتر به احادیث . [1] آنچه در نظرم است ، در خراسان به آن " جیک " و در بعضی جاها به‌ آن " آغوز " می‌گویند که همان شیر ابتدایی است که برای اولین بار از حیوانی که بچه زاییده است گرفته می‌شود .

نام کتاب : فطرت نویسنده : مطهری، مرتضی    جلد : 1  صفحه : 24
   ««صفحه‌اول    «صفحه‌قبلی
   جلد :
صفحه‌بعدی»    صفحه‌آخر»»   
   ««اول    «قبلی
   جلد :
بعدی»    آخر»»   
فرمت PDF شناسنامه فهرست