كه وكيل امام حسن عسكرى عليه السلام در قم بود و «ابراهيم بن هاشم» كه از اصحاب نزديك امام جواد عليه السلام محسوب مى‌شد و بيش از شش هزار روايت از امامان معصوم عليهم السلام نقل كرده، و «سعد بن عبداللَّه اشعرى قمى» اشاره داشت.

علما و دانشمندان قمى در قرن چهارم فراوانند تا آنجا كه نويسنده تاريخ قديم قم كه كتابش را در سال 378 ه. ق نوشته مى‌نويسد: «تعداد علماى شيعه در عصر ما به 266 نفر رسيده، در حالى كه عدد علماى اهل سنّت از 14 نفر تجاوز نمى‌كند». [1]

شخصيّت‌هاى علمى بزرگى همچون «على بن بابويه» پدر ارجمند شيخ صدوق كه در رشته‌هاى مختلف مخصوصاً فقه صاحب تأليفاتى است و «على بن ابراهيم» صاحب تفسير مشهور و ديگر كتب ارزشمند و «ابن قولويه‌

[1]. تاريخ قم، فهرست، باب 16