عموها و عموزادگان و كسان من بر زمين افتاده و در خونشان غلتيده، سرهايشان جداشده، لباسهايشان به غارت رفته است، نه كفنى دارند، نه دفنى و كسى به آنها توجهى ندارد.

زينب عليها السلام پاسخ عجيبى داد: فرزند برادرم! نگران مباش، به خدا سوگند اين پيمانى است كه پيامبر خدا از جد و پدر و عمويت گرفته است و آنان نيز آن را پذيرفته‌اند.

خداوند از جماعتى از اين امت كه گردنكشان زمين آنها را نمى‌شناسند ولى فرشتگان آسمان آنان را مى‌شناسند، عهد گرفته است كه اين پيكرهاى پاره پاره و پراكنده را جمع كنند و به خاك بسپارند، در آينده در اين سرزمين بر مرقد پدرت حسين عليه السلام پرچمى به اهتزاز در مى‌آيد كه هيچگاه كهنه نشود و در گذر زمان گزندى به آن نرسد و سردمداران كفر هرچه در محو آن تلاش كنند، روز به روز بر عظمت آن افزوده شود. [1]

زينب دختر شجاع اميرمؤمنان عليه السلام با اين پيش‌گويى عجيب و شگفت‌آورش، فرزند برادر خود را تسلى بخشيد و آينده كربلا و عاشورا را آن‌گونه كه ما امروز بعد از حدود 14 قرن مى‌بينيم دقيقاً ترسيم كرد، آرى قلب نازنين زينب عليها السلام مى‌دانست كه اين آغاز كار است هر چند تاريك‌دلان بنى‌اميّه و منافقان آن را پايان كار مى‌پنداشتند.

140- دفن اجساد پاك‌

به تعبير مرحوم حاج «شيخ عباس قمى» در نفس المهموم: «در كتب معتبر كيفيت دفن امام حسين عليه السلام و اصحابش به تفصيل نيامده است». [2]

ولى بنا به نقل مشهور اجساد مطهر شهدا سه روز زير آفتاب بر روى زمين مانده‌

[1]. كامل‌الزيارات، ص 274- 275؛ بحارالانوار، ج 28، ص 57 و ج 45، ص 179؛ نفس المهموم، ص 210 و مقتل الحسين مقرّم، ص 308.

[2]. نفس‌المهموم، ص 213.