اين چوپان بى‌سواد چون اعتقاد به خدا داشت، و اين عقيده در اعماق جانش رسوخ كرده بود، مرتكب خلاف و گناه نشد. امّا برخى از افراد تحصيل كرده و با سواد كه تحصيلات بالايى داشته، و دنيا ديده‌اند، و سفرهاى خارجى زيادى كرده‌اند، چون تقوا ندارند و خدا در زندگى آنها جايى ندارد، دست به گناهان بزرگى مى‌زنند، و سوء استفاده‌هاى فراوانى مى‌كنند.

تقوا در نظر امام المتّقين:

طبق آنچه در كتاب ارزشمند نهج‌البلاغه آمده، حضرت على عليه السلام در يكى از كلمات قصار تقوا را چنين توصيف مى‌كند:

«اعْلَمُوا عِبادَاللَّهِ انَّ التَّقْوى‌ دارُ حِصْنٍ عَزيزٍ، وَالْفُجُورُ دارُ حِصْنٍ ذَليلٍ، لايَمْنَعُ اهْلَهُ وَلايُحْرِزُ مَنْ لَجَأَ الَيْهِ‌

؛ اى بندگان خدا! بدانيد كه تقوا دژ محكمى (در برابر حملات شيطان و هواى نفس) است، و بى‌تقوايى و فسق و فجور خانه سست و آسيب‌پذيرى است كه نه اهل خانه را حفظ مى‌كند و نه مسكن و پناهگاه مطمئنّى است براى كسانى كه به آن پناه آورده‌اند». [1]

نتيجه اينكه تقوا بسيار مهم است، و نقش فوق العاده‌اى در زندگى دنيوى و اخروى ما دارد، و بايد براى تحصيل يا تقويت آن مخصوصاً در ماه مبارك رمضان كه ماه توبه و استغفار و تقواست تلاش كنيم.

[1] نهج‌البلاغه، خطبه 157.