باغ زبير بالاتر بود پيامبر به نفع او حكم كرد. هنگامى كه از حضور پيامبر مرخّص شدند، در بين راه مردى يهودى را ديدند. يهودى از نتيجه قضاوت پيامبر صلى الله عليه و آله سؤال كرد. حاطب گفت: چه بگويم؟ به نفع پسر عمّه‌اش زبير قضاوت كرد! مرد يهودى با شنيدن اين سخن بسيار متعجّب شد، و خطاب به حاطب گفت: اگر حضرت موسى عليه السلام حضور داشت و به من دستور مى‌داد كه سرت را نزديك بياور تا با شمشير آن را از تنت جدا كنم، بدون هيچ اعتراضى اجابت مى‌كردم. تو چطور به پيامبرت ايمان دارى، ولى قضاوتش را قبول ندارى؟! حاطب خجالت كشيد، و متوجّه شد كه اشتباه بزرگى كرده است. در اينجا آيه شريفه مورد بحث نازل شد.

سوگند به ربّ:

با توجّه به اينكه در اين آيه شريفه به واژه ربّ قسم ياد شده، لازم است پيرامون اين كلمه توضيحاتى بيان شود.

ار تفسير براى رب گفته‌اند:

1. المالك؛ طبق اين تفسير، منظور از «ربّ الدار» مالك خانه است. و ربّ الابل به معناى مالك شتران است. [1]

نتيجه اينكه يكى از معانى ربّ مالك است.

2. دومين معناى رب «مُصلح» است، لذا اگر شخصى بنايى را دعوت نمايد كه خانه‌اش را تعمير و اصلاح كند، مى‌توان بر بنّا ربّ البيت يعنى تعمير كننده خانه اطلاق كرد.

3. «الصاحب» ديگر معناى ربّ است. لذا به چوپانى كه مصاحب و همراه گوسفندان است ربّ الغنم گفته مى‌شود.

4. «مربّى» چهارمين معناى ربّ است. شخصى كه مربّى بچه‌ها يا بزرگهاست ربّ‌

[1]. جمله مذكور از جملات مشهور عبدالمطلب است كه در پاسخ ابرهه فرمود، و شرح آن در مباحث آينده خواهد آمد.