المتعلّمين ناميده مى‌شود. به دايه طفل كه به تربيت طفل مى‌پردازد نيز ربّة الطفل مى‌گويند.

نتيجه اينكه ربّ به چهار معنا استعمال مى‌شود، كه تمام اين معانى در مورد خداوند قابل تصوّر است. زيرا او هم مالك جهان هستى است، و هم اصلاح كننده آن است، و هم همواره همراه عالم است، و هم به تربيت موجودات جهان اشتغال دارد.

ضمناً ممكن است كلمه ربّ در مورد خداوند به صورت مطلق استعمال شود، همانگونه كه امكان دارد اضافه به چيزى شود، مثل «رب العالمين» يا «ربّ الشهداء» و مانند آن، امّا در مورد غير خدا هيچگاه به طور مطلق استعمال نمى‌شود، بلكه همواره به چيزى اضافه مى‌شود. كه مثالهاى آن در توضيح معانى چهارگانه ربّ ذكر شد.

مقام تسليم:

اى پيامبر! سوگند به پروردگارت كه مالك تمام جهان هستى است! قسم به پروردگارت كه اصلاح كننده امورات مخلوقات و مصلح آنهاست! سوگند به آن خدايى كه مصاحب و همراه همه موجودات جهان است. قسم به خدايى كه مربّى و تربيت كننده همگان و همه چيز است! سوگند به ربّ كه مسلمانان ايمان نمى‌آورند، مگر اين در دعاوى و اختلافات تو را حاكم و قاضى خويش نمايند، و حكم تو را بپذيرند، و در دل هم به آن راضى باشند، و خلاصه اينكه به مقام تسليم برسند.

آنان كه سعى دارند احكام خدا را جابه جا كنند، و تسليم اوامر و نواهى الهى نيستند، آنان كه در برابر نصّ اجتهاد مى‌كنند، آنها كه قرائات مختلفى از دين ارائه مى‌دهند، آنان كه تفسير به رأى كرده، و نظرات خويش را بر قرآن تحميل مى‌نمايند، چنين افرادى به مقام تسليم نرسيده‌اند. مگر اين افراد پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله را به نبوّت نپذيرفته‌اند؟ مگر معتقد به عصمت حضرت رسول صلى الله عليه و آله نيستند؟ اگر عصمت و نبوّت آن حضرت را قبول دارند، بايد در مقابل تمام سخنان و دستورات آن حضرت مطيع و تسليم باشند، و اين اطاعت و تسليم نه تنها در سخن و گفتار، بلكه بايد از صميم قلب‌