محجور: كسى كه از تصرّف در اموال ممنوع شود.

مخرج بول و غائط: مجراى طبيعى خروج ادرار و مدفوع.

مخمس: مالى كه خمس آن خارج شده باشد.

مُد: تقريباً معادل 750 گرم.

مَذى: رطوبتى كه پس از ملاعبه و بازى كردن با همسر از انسان خارج مى‌گردد.

مرتد: مسلمانى كه منكر خدا و رسول يا حكمى از ضروريات دين شده كه انكارش به انكار خدا و رسول باز مى‌گردد.

مردار: حيوانى كه خود به خود مرده باشد.

مُزارعه: قرار دادى كه بين مالك زمين و زارع منعقد مى‌شود كه براساس آن مالك درصدى از محصول زراعى را صاحب مى‌شود.

مَس: لمس كردن.

مس ميّت: لمس كردن انسان مرده.

مساقات: آبيارى كردن- قراردادى بين صاحب باغ و باغبان كه بر اساس آن باغبان در برابر آبيارى و تربيت درختان، سهمى از درآمد باغ دارد.

مستحب: پسنديده، مطلوب، چيزى كه مطلوب شارع است ولى واجب نيست.

مستطيع: توانا- كسى كه امكانات و شرايط سفر حج را دارا باشد.

مستهلك: از ميان رفته، نابود شده، نيست شده.

مسح: دست كشيدن بر چيزى- دست كشيدن به فرق سر وروى پاها با رطوبت باقيمانده از شستشوى صورت و دستها در وضو.

مسكين: بيچاره، مفلوك.

مسكرات: چيزهاى مست كننده.

مُصالحه: سازش، آشتى؛ معمولًا در امور مالى به كار مى‌رود.

مُضطَرِبه: زنى كه عادت ماهيانه‌اش بى‌نظم است.

مَضمَضه: چرخانيدن آب در دهان.

مُطَهَّرات: پاك كننده‌ها.